Τον τελευταίο καιρό ανακινείται συνεχώς το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς και του κατοχικού δανείου. Ήθελα να το ψάξω λίγο περισσότερο για να έχω προσωπική κρίση για τις απόψεις που ακούω. Διάβασα πολλά άρθρα σε διάφορα blogs, έψαξα εγκυκλοπαίδειες, ξεφύλλισα βιβλία ιστορίας. Και πέφτω κατά σύμπτωση στο σκάνδαλο Μέρτεν!
Ξέρει κανείς λεπτομέρειες για την υπόθεση αυτή; Κάτι έχουμε ακούσει, κάποιο αφιέρωμα έχουμε δει, κάπου ακούσαμε τον Μανώλη Γλέζο κάτι να ψελλίζει για αυτό, αλλά ως εκεί.
Ο Μαξ Μέρτεν ήταν ανώτατος εισαγγελέας με το βαθμό του λοχαγού στη ναζιστική Γερμανία. Το 1942 στάλθηκε στην Ελλάδα μαζί με τον Μάισνερ που ήταν διερμηνέας και υπασπιστής του. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη με διαταγή της Κομμαντατούρ και σκοπό την εποπτεία των μέτρων κατά των Εβραίων και των περιουσιών αυτών. Τον αποκάλεσαν "Ο Δήμιος της Θεσσαλονίκης".
Θεωρήθηκε ο κύριος υπεύθυνος για τον εκτοπισμό περίπου 50.000 Εβραίων στο Άουσβιτς, καθώς και την αρπαγή και λεηλασία των περιουσιών τους και τυμβωρυχία του εβραϊκού νεκροταφείου. Η συνολική αξία ανήλθε στα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Δύο χρόνια μετά, τελείωσε η υπηρεσία του εδώ και γύρισε στη Γερμανία.
Το 1946 συνελήφθη από τους Αμερικάνους στην κατοχική Γερμανία. Απευθύνθηκαν στον στρατιωτικό ακόλουθο της Ελλάδας, τον στρατηγό Ανδρέα Υψηλάντη ώστε να τον παραδώσουν στην Ελληνική κυβέρνηση, στα πλαίσια της συμφωνίας που είχαν υπογράψει οι σύμμαχοι, ότι οι εγκληματίες πολέμου θα δικάζονται στις χώρες διάπραξης των εγκλημάτων τους. Ο στρατηγός μας ζήτησε την απελευθέρωσή του "λόγω της άμεμπτης συμπεριφοράς του και των ανεκτίμητων υπηρεσιών του προς την Ελλάδα"!!! Ας μην ξεχνάμε ότι τότε μαινόταν ο εμφύλιος στην Ελλάδα.
Ξεκίνησε νέα καριέρα ως υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Δικαιοσύνης στην μεταπολεμική Γερμανία και αναμίχθηκε και στην πολιτική με το κόμμα της αντιπολίτευσης που ζητούσε το διαχωρισμό των δύο Γερμανιών.
Το 1947 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του το οποίο δεν εκτελέστηκε μέχρι τον Μάιο του 1957. Τότε ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές σύμφωνα με τον ίδιο, για να παραστεί μάρτυρας κατά τη δίκη του Μάισνερ, ή για να πάρει το θησαυρό που είχε κρύψει σύμφωνα με άλλες εκδοχές. Αναγνωρίστηκε από θύμα του και μετά από καταγγελία συνελήφθη με εντολή του εισαγγελέα Ανδρέα Τούση.
Το Νοέμβριο του 1958 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο υπουργός εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ επισκέφτηκαν τη Γερμανία με σκοπό την υπογραφή δανείου ύψους 200.000.000 μάρκων και τη διείσδυση γερμανικών κεφαλαίων στην Ελλάδα (βλέπε Siemens). Ασκήθηκαν πιέσεις προς τους Έλληνες πολιτικούς για την απελευθέρωση των εγκληματιών πολέμου (δεν το παραδέχτηκαν ποτέ οι πολιτικοί μας). Σύμφωνα με πηγές εκείνης της εποχής, ο Καραμανλής ζήτησε λίγη υπομονή από τη γερμανική πλευρά γιατί δεν μπορούσε να προχωρήσει στην απαίτηση αυτή καθώς ο Μανώλης Γλέζος ήταν ακόμα εκτοπισμένος σαν πολιτικός κρατούμενος και πολλοί άλλοι κομμουνιστές ακόμα στέλνονταν σε ξερονήσια και ήξεραν ότι οι αντιδράσεις θα ήταν έντονες.
Ωστόσο χωρίς καθυστέρηση, το Ιανουάριο του 1959 η κυβέρνηση έφερε νομοσχέδιο το οποίο και ψηφίστηκε "Περί τροποποιήσεως της νομοθεσίας για τα εγκλήματα πολέμου", σύμφωνα με το οποίο "αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις δικαστηρίου πάσα δίωξη Γερμανών υπηκόων, φερόμενων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεση πάσης ποινής ή το υπόλοιπο αυτής". Επίσης έκλεισε το γραφείο εγκληματιών πολέμου.
Ο υπουργός δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καλλίας δήλωσε στη Βουλή ότι πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια για την ανάπτυξη των σχέσεών μας με τη Γερμανία και τόνισε ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου είναι πράξη πολιτικής σκοπιμότητας!
Στις αντιδράσεις των Καλαβρυτινών, ο αντιπρόεδρος Παναγιώτης Κανελλόπουλος δήλωσε στη βουλή: Κατέχομαι υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλβρύτων, αλλά αι σφαγαί εκεί προεκλήθηκαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων.....
Οι αντιδράσεις ήταν εντονότατες από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (από το κόμμα των Φιλελευθέρων), ο Ηλίας Τσιριμώκος και ο Σταύρος Ηλιόπουλος (από την ΕΔΑ) κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι υπέκυψαν σε πιέσεις των Γερμανών και αμνηστεύουν εγκληματίες του ελληνικού λαού. Έγινε και μεγάλο θέμα στις ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εφημερίδες, με πρωτοσέλιδο στους Τάιμς του Λονδίνου "Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΜΝΗΣΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΕΙΣ ΤΗΣ".!!!!
'Ετσι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εκδώσει νέο νομοθετικό διάταγμα με το οποίο εξαιρούσε τον Μέρτεν από την εφαρμογή του προηγούμενου νομοσχεδίου.
(φωτογραφία από stavrochoros)
Ο Μαξ Μέρτεν τελικά δικάστηκε τον Φεβρουάριο του 1959 από το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου με προεδρεύοντα τον συνταγματάρχη Κοκορέτσα. Η δίκη διήρκεσε 20 μέρες. Καταδικάστηκε από 6 ως 20 χρόνια για παράνομους εγκλεισμούς σε στρατόπεδα ελλήνων και εβραίων, θανάτους από ασιτία, φόνους και καταστροφή του εβραϊκού νεκροταφείου. Τελικά του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 25 χρόνων κατά συγχώνευση !!!!!
Λίγους μήνες μετά, το Νοέμβριο του 1959 ο Μέρτεν απελάθηκε στη Γερμανία. Εκεί δικάστηκε και αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων!!!
από δεξιά, ο Δημήτρης Μακρής, Κωνσταντίνος Καραμανλής, και Παναγιώτης Πιπινέλης (μετέπειτα υπουργός εξωτερικών της χούντας
(φωτογραφία από το stavrochoros.pblogs.gr)
Η υπόθεση αυτή δεν έκλεισε εδώ! Κατά την προσωπική μου άποψη το μεγαλύτερο σκάνδαλο επακολούθησε και η δίκη του Μέρτεν ωχριά μπροστά στα υπόλοιπα στοιχεία.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960 η "Ηχώ του Αμβούργου" και το περιοδικό "Ντερ Σπίγκελ" δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μέρτεν, σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα Λεοντίδη και ο υφυπουργός εθνικής άμυνας Γεώργιος Θεμελής ήταν έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών κατοχής και έπαιρναν αμοιβές από τις κατασχεμένες περιουσίες των εβραίων.
Ο σάλος που ξεσπά σε πανευρωπαϊκό και αμερικανικό επίπεδο είναι τρομακτικός. Η ελληνική αντιπολίτευση ζητά από τους παραπάνω να παραιτηθούν και να ασκήσουν μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του Μέρτεν στα γερμανικά δικαστήρια. Αυτοί αρνούνται και ο Μακρής με τον Θεμελή κατέθεσαν μηνύσεις στα ....... ελληνικά δικαστήρια! Ο Καραμανλής δεν έκανε ούτε αυτό με τη δικαιολογία ότι η δικαστική κρίση για τους δύο υπουργούς θα έκρινε και τη δική του περίπτωση. Ενδείξεις για την ανάμειξη Καραμανλή δεν βρέθηκαν ποτέ. Αντίθετα, για τους άλλους τρεις υπήρξαν ισχυρές. Επίσης, ο γερμανικός τύπος έγραψε χωρίς να διαψευστεί ποτέ ότι ο Μέρτεν διέθετε φωτογραφικό υλικό για την απόδειξη των ισχυρισμών του.
Τελικά το ηθικό και πολιτικό πρόβλημα παρέμεινε για πάντα ανοικτό. Ποτέ δεν έγινε δίκη για την υπόθεση αυτή, ποτέ δεν αποδείχτηκε αν οι ισχυρισμοί αυτοί ισχύουν, ποτέ δεν ξεπλύθηκε το στίγμα των συκοφαντιών.
Πάντως όταν αρχίσαμε να κάνουμε κινήσεις για το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις, η γερμανική πλευρά υποστήριζε ότι είχε προφορική διαβεβαίωση από τον Καραμανλή ότι η Ελλάδα δεν θα τα διεκδικήσει!
Ίσως δεν μάθουμε ποτέ την πλήρη αλήθεια για το σκάνδαλο αυτό. Βγαίνουν αβίαστα όμως μερικά συμπεράσματα.
Το πρώτο είναι ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και μας βοηθάνε!
Το δεύτερο ότι μπροστά στον κομμουνιστικό κίνδυνο οι εθνικοπατριώτες θα κάνουν τα πάντα για να μας σώσουν!
Και τέλος, η εξάρτησή μας από τις μεγάλες Δυνάμεις. Από ότι αποδεικνύεται από την ιστορία, οι πολιτικοί μας δεν υπηρετούν τα εθνικά μας θέματα. Πάντα μα πάντα, είτε από σκοπιμότητα, είτε από ηλιθιότητα, οι πολιτικοί μας θα βάζουν τη χώρα μας κάτω από ξένη κηδεμονία.
(φωτογραφία από το epirus-ellas.gr)
πολλά από τα στοιχεία της ανάρτησης τα πήρα από τα blogs: jungle-report, stavrochoros, και τη wikipedia.
