ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΘΕΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Συνειδητοποίησα καθώς περνούσε ο καιρός ότι ένας ανθρωπιστής δεν χρειάζεται να δει φωτογραφίες για να καταλάβει το πρόβλημα, ενώ ένας ρατσιστής δεν θα αλλάξει άποψη όσες φωτογραφίες και να δει.

Θα το προσπαθήσω όμως.  Θα προσπαθήσω να δείξω μέσα από φωτογραφίες που συνέλεξα τις τελευταίες μέρες πόσο σοβαρό είναι το προσφυγικό πρόβλημα, όχι το μεταναστευτικό, το προσφυγικό και ίσως αλλάξουν μερικοί άποψη για το φόβο που εξαπλώνεται για τους τζιχαντιστές που καταφτάνουν ορδές από την Συρία στην Ελλάδα σύμφωνα με κάποια blogs.  

Και θα ξεκινήσω από δύο φωτογραφίες του BBC. Η πρώτη δείχνει πού έχουν μπει φράχτες, και πού γίνεται έλεγχος συνόρων. 

Στα σύνορα Βουλγαρίας-Τουρκίας κατασκευάζεται φράχτης. Στην Ουγγαρία έχει ήδη κατασκευαστεί. Στα σύνορα Γερμανίας, Αυστρίας, Σλοβακίας, Ουγγαρίας, έχουν ήδη ξεκινήσει οι έλεγχοι συνόρων και έχουν αναστείλει τη συνθήκη Σέγκεν που αφορά την ελεύθερη μετακίνηση πολιτών. 

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί μόνο η Ελλάδα είναι η χώρα εισροής προσφύγων και όχι η Ιταλία. Γιατί πολύ απλά, για να πάνε προς τις αφρικανικές χώρες και να περάσουν στην Ιταλία πρέπει να πάρουν βίζα στο διαβατήριό τους και δεν τους τη δίνει κανένα κράτος. Οπότε η Τουρκία και κατ΄ επέκταση η Ελλάδα είναι η μόνη τους δίοδος προς την κεντρική Ευρώπη.

Πώς αντιμετωπίζουν όμως το προσφυγικό πρόβλημα οι Ευρωπαίοι ηγέτες;

Στην Ειδομένη στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ οι πρόσφυγες ψάχνουν τρόπο να περάσουν τα σύνορα.

Στην Ουγγαρία, οι αρχές έβαλαν οπλοπολυβόλα μπροστά στο φράχτη.

Η επόμενη χώρα που δέχτηκε τους τελευταίους πρόσφυγες ωσότου έκλεισε και αυτή τα σύνορά της, ήταν η Κροατία.

Στην Κω, άντρες των ΜΑΤ φυλάσσουν το γήπεδο όπου έχουν βάλει τους πρόσφυγες για την καταγραφή τους. 

Έλληνας πολιτικός που δείχνει την αλληλεγγύη του προς τους πρόσφυγες με ένα δώρο.

Οι αστυνομικοί σε διάφορες χώρες της Ευρώπης είναι και αυτοί άνθρωποι.

(Σκόπια)

(Δανία)

Όταν η γερμανική κυβέρνηση έκλεισε τα σύνορα για τους πρόσφυγες και ανέστειλε τη συνθήκη Σέγκεν, οι γερμανικές ποδοσφαιρικές ομάδες και οι οπαδοί τους αντέδρασαν διαφορετικά.

Γιατί άραγε οι Σύριοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και προτιμούν την προσφυγιά; 

Δεν καταφέρνω να βγάλω από το μυαλό μου έναν παραλληλισμό. Τους πρόσφυγες μικρασιάτες που κατέφυγαν στη Συρία, όταν υπέστησαν διωγμό από τους Τούρκους, με τους πρόσφυγες σύριους που υπέστησαν διωγμό από τους τζιχαντιστές.

(Μικρασιάτες καταφτάνουν με βάρκες στα παράλια της Ελλάδας το 1922)

(Σύριοι καταφτάνουν στα παράλια της Ελλάδας το 2015)

(πρόσφυγες στη Συρία το 1923)

(πρόσφυγες στην Ελλάδα το 2015)

(μάνα από τη μικρασία)

(μάνα από τη Συρία)

Παρόλα αυτά η σκατοψυχιά και ο ρατσισμός σε μερίδα των Ελλήνων περισσεύει.

Σίγουρα όταν μαθαίνουν για πνιγμένους πρόσφυγες που ξεβράζονται στις ακτές της Μεσογείου χαίρονται. Μπορεί και να κάνουν πάρτι…..

Μέσα σε ένα χρόνο έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο Θάλασσα περίπου 30.000 άνθρωποι. Οι γιατροί χωρίς σύνορα μάζεψαν σωσίβια προσφύγων και τα έστειλαν σε όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες. Πάνω σε αυτά γράφουν το όνομά τους και το τηλέφωνό τους σε περίπτωση που πνιγούν, ώστε να ειδοποιηθούν οι δικοί τους

(το σωσίβιο γράφει "μαμά σε αγαπώ"

Υπάρχουν και οι «τζιχαντιστές» που παλεύουν με αυτοσχέδιους τρόπους να σώσουν τη ζωή τους για να έρθουν να καταστρέψουν την Ευρώπη και το έθνος μας.

(πατέρας που ήταν στο μεγάλο ναυάγιο με τα 15 πνιγμένα παιδιά, έκανε αυτοσχέδια σωσίβια για τον εαυτό του και το παιδί του μήπως καταφέρουν να βγουν στη στεριά)

Οι γελοιογραφίες δείχνουν με απλό και κατανοητό τρόπο το πρόβλημα, και τις προεκτάσεις του.

(Η Συρία είναι η μαριονέτα τζιχαντιστών, Ευρωπαίων, Αμερικάνων, Ισραηλινών, Τούρκων, Αράβων. Και όπως γίνεται πάντα, την πληρώνει ο λαός)

Η γελοιογραφία που δείχνει παραστατικά τι θα συνέβαινε το 1922 αν υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση των προσφύγων που υπάρχει σήμερα. Και μην ξεχνάμε, οι μικρασιάτες ήταν για τους Έλληνες τουρκόσποροι!)

Οι Άραβες και το προσφυγικό πρόβλημα.

Η Ευρώπη και το προσφυγικό πρόβλημα.

ΠΟΎ ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ;

ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ;

Ένα εικοσιτετράωρο  έμεινε πριν το άνοιγμα της κάλπης. Ένα εικοσιτετράωρο για να σκεφτούμε, να επιλέξουμε πού θα ακουμπήσουμε την ψήφο μας.

Η προεκλογική περίοδος ήταν ευτυχώς σύντομη. Και δεν νομίζω να αντέχαμε μεγαλύτερης διάρκειας. Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα χρόνο, είναι περισσότερο από όσο μπορεί ο πολίτης να αντέξει εν μέσω ανεργίας, ανασφάλειας, κούρασης σωματικής και ψυχολογικής.

Ψηφίζω εδώ και πολλά χρόνια. Η ψήφος είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη αυτής της χώρας αλλά και υποχρέωση του κάθε πολίτη. Κανένας δεν πρέπει να μένει αμέτοχος όταν έρχεται η στιγμή να επιλέξει τους κυβερνήτες της χώρας του.  Είναι η πρώτη φορά στα 25 χρόνια που έχω δικαίωμα ψήφου και σκέφτομαι την αποχή. Ξέρω πού δεν θα ακουμπήσω την ψήφο μου. Δεν ξέρω όμως πού να την ακουμπήσω!

Η Ενωμένη Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν οι δημιουργοί της δεν υπάρχει πια. Τα πρώτα σημάδια σήψης και διάλυσης φάνηκαν από την αρχή της κρίσης. Η Ευρώπη έγινε συνασπισμός που αποτελούνταν από χώρες δύο ταχυτήτων. Ωστόσο η ελπίδα ανάμεσα στους Ευρωπαίους πολίτες ότι τα πράγματα θα φτιάξουν παρέμενε. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακούστηκαν φωνές για αλληλοκατάνοηση των προβλημάτων, για αλληλοβοήθεια των χωρών ώστε η Ευρώπη να ορθοποδήσει.

Και έσκασε το θέμα με τον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Συρία. Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2011 αλλά η Ευρώπη κλεισμένη στο καβούκι της δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν αντιλαμβανόταν το τσουνάμι που έρχεται. Τα στοιχεία που είχε στα χέρια της ήταν μόνο οικονομικά και πολιτικά. Αυτό που την ένοιαζε ήταν οι συσχετισμοί δυνάμεων που θα προέκυπταν από τις κυβερνήσεις που εκλέγονταν στις χώρες μέλη.  Δεν την ταρακούνησε ούτε η άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλές χώρες, ούτε οι φωνές των ευρωσκεπτικιστών που είχαν λόγο στο Ευρωκοινοβούλιο. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν για το ποια πολιτική θα ακολουθούσε στα οικονομικά θέματα. Φιλελεύθερη, σοσιαλιστική ή αριστερή. Κι όμως. Με τα δεδομένα των στοιχείων όλες οι πολιτικές παράλαζαν σε ελάχιστα σημεία. Σημαντικά μεν, αλλά  κατάφεραν να τα κάνουν χωρίς σημασία, όπως  για παράδειγμα το κοινωνικό κράτος και η αλληλεγγύη προς τους πιο ασθενείς πολίτες.

Και ξαφνικά η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι το προσφυγικό θέμα τελικά θα κρίνει την ένωση. Και ξαφνικά η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι έχει σύνορα. Και ξαφνικά ανακαλύπτει ότι η συνθήκη Σέγκεν δεν την καλύπτει. Και ξαφνικά ανακαλύπτει ότι τόσους πρόσφυγες, όσο οικονομικά στιβαρή και αν είναι, δεν μπορεί να τους αναλάβει. Και ξαφνικά οι ευρωσκεπτικιστές και οι ακροδεξιοί που έτρεφε στον κόρφο της απέκτησαν ισχυρότερη φωνή από τους οραματιστές της Ενωμένης, ιδεαλιστικής Ευρώπης.

Και εν μέσω όλων αυτών των οικονομικών, πολιτικών, και κοινωνικών κρίσεων στην Ευρώπη που ανήκει η Ελλάδα, εγώ πρέπει να αποφασίσω ποιο κόμμα θα ψηφίσω στη χώρα μου. Δεν ξέρω. Μακάρι να μπορούσα να δω πώς θα είναι η Ευρώπη σε 5 χρόνια από σήμερα.  Από αυτήν την Ευρώπη θα εξαρτηθεί  το μέλλον της χώρας μου και το μέλλον το δικό μου και των παιδιών μου. 

ΣΥΡΙΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ;

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι Σύριοι έρχονται στην Ευρώπη και δεν παραμένουν στις γύρω περιοχές που είναι και μουσουλμανικές. Επίσης προτιμούν να κάνουν τόσο μακρινό ταξίδι προς την Ευρώπη με κίνδυνο της ζωής τους και πληρώνοντας τεράστια χρηματικά ποσά. Τέλος, πότε θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος.

Τρεις ερωτήσεις, που αν κάποιος γράψει στο google, βρίσκει αμέσως τις απαντήσεις και καταλαβαίνει τους λόγους.

Θα ξεκινήσω από την τελευταία ερώτηση.

Στο Νταβός της Ελβετίας και στο 43ο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ εν έτει 2013, ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Σαουδικής Αραβίας και μέλος της βασιλικής οικογένειας της χώρας Τούρκι αλ Φάιζαλ, δήλωσε ότι η χώρα του πρέπει να στέλνει αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα στους Σύριους αντάρτες για να υπάρχει εξισορρόπηση δυνάμεων εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ ( ! ). Επίσης συμπλήρωσε ότι αν δεν στείλουν όπλα, θα είναι μεγάλο λάθος......

Στο ίδιο συνέδριο ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα, ζήτησε μεγαλύτερη διεθνή βοήθεια για τους Σύριους πρόσφυγες..

Ο πόλεμος ήδη κρατούσε 2 χρόνια. Οι πρόσφυγες είχαν κατακλήσει κατά χιλιάδες την Ιορδανία, το Λίβανο και το Βόρειο Ιράκ όπου στήθηκαν μεγάλοι καταυλισμοί. 

(φωτογραφία από το BBC. Καταυλισμός προσφύγων από τη Συρία ονομαζόμενος Ζαατάρι, σε έρημο της Ιορδανίας)

(φωτογραφία από το news.gr. Ένας από τους καταυλισμούς στην Τουρκία που φιλοξενεί Σύριους από το Κομπάνι)

Σήμερα, εν έτει 2015, ο εμφύλιος καλά κρατεί, και οι Σύριοι έρχονται κατά χιλιάδες στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Άσαντ κατηγορεί την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, αλλά και χώρες της Ευρώπης ότι προμηθεύουν με όπλα τους αντάρτες τζιχαντιστές.....

Και ο εμφύλιος θα συνεχίζεται ωσότου αποφασίσουν οι αραβικές χώρες ότι έφτασε η ώρα να λήξει....

Οι δύο πρώτες ερωτήσεις έχουν πολλές απαντήσεις.

Όλη η περιοχή στη Μέση Ανατολή και στον Κόλπο έχουν σχεδον ταυτόσημα πολιτισμικά, θρησκευτικά, γλωσσικά και κοινωνικά στοιχεία. Οι περισσότεροι είναι Σουνίτες. Επίσης εκεί ρέουν τα πετροδολάρια. Γιατί δεν τους δέχονται; (η φωτογραφία δείχνει τους πρόσφυγες που υπάρχουν στη Μέση Ανατολή)

Η βασικότερη δικαιολογία που προβάλλουν οι χώρες του Κόλπου είναι ότι αν ανοίξουν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες, φοβούνται την εισαγωγή της τρομοκρατίας. Αυτοί που προμηθεύουν με οπλικά συστήματα τους "τρομοκράτες" αντάρτες στην Συρία.

Μια άλλη δικαιολογία που προβάλλουν είναι ο αντικειμενικά μικρός αριθμός μόνιμων κατοίκων, όπως για παράδειγμα στο Κατάρ, αν και εκεί δεν διστάζουν να κάνουν "εισαγωγή" οικονομικών μεταναστών από Πακιστάν και Μπαγκλαντές εργαζόμενοι ως δούλοι για το οικονομικό θαύμα που συντελείται στην περιοχή.

Η αιτία που είναι και η πιο πιθανή, είναι το γεγονός ότι η κάθε χώρα του Κόλπου, εμπλέκεται στον εμφύλιο της Συρίας υποστηρίζοντας και ενισχύοντας την πλευρά με την οποία έχει μεγαλύτερο συμφέρον..

(το σκίτσο του πολιτικού σκιτσογράφου Carlos Latuff απεικονίζει με ακρίβεια τι παιχνίδι παίζεται στις αραβικές χώρες στις πλάτες των προσφύγων)

Επίσης είναι γεγονός ότι κρατάνε τις αποστάσεις τους προσφέροντας την ελάχιστη δυνατή υποστήριξη εξωθώντας τους προς την Ευρώπη. Αυτό έγινε ακόμα πιο φανερό, όταν Ιορδανία και Λίβανος έκλεισαν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες από τον Ιούνιο.

Πολλοί Σύριοι πρόσφυγες προτιμούν να παραμένουν στην Τουρκία ή στη Βόρεια Αφρική, αλλά τελικά καταλήγουν στην Ευρώπη. Οι λόγοι προφανείς: οι Τούρκοι, δεν δίνουν άδειες, και στην Βόρεια Αφρική υπάρχει έτσι κι αλλιώς μεγάλη ανέχεια ακόμα και για τους κατοίκους της.

Τέλος, πολλοί πιστεύουν ότι η μετανάστευση αυτού του μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών προς την Ευρώπη, είναι οργανωμένο σχέδιο εξισλαμοποίησής της. Αν όντως ισχύει αυτός ο συλλογισμός, γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν παίρνουν θέση; Γιατί η γερνανική κυβέρνηση που ξέρει ότι έχει πολλούς μουσουλμάνους προσφέρει άσυλο σε χιλιάδες; Γιατί η Αγγλία αποφάσισε να πάρει τελικά πρόσφυγες; Γιατί χώρες όπως η Αυστρία δέχονται να ενσωματώσουν μουσουλμάνους πρόσφυγες στην κοινωνία τους, όταν συχνά οι τελευταίοι δηλώνουν ότι δεν υπακούν στους νόμους του Δυτικού κόσμου αλλά μόνο στη Σαρία; 

(η φωτογραφία από το blog του London School of Economics δείχνει τους χιλιάδες ποσφύγους και τις χώρες που τους παραχώρησαν άδεια εισαγωγής)

Η ανθρωπογεωγραφία με κάνει να απορρίψω αυτή την εκδοχή. Όταν τέλειωσε ο πόλεμος του Βιετνάμ, 1.300.000 πρόσφυγες από την Ινδοκίνα κατέκλυσαν την Ευρώπη και ενσωματώθηκαν γρήγορα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Γιατί να μη γίνει και με αυτούς; Αρκεί να τελειώσει ο εμφύλιος και να μπορέσουν να επιστρέψουν στη χώρα τους.

ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ: ΤΙ ΨΗΦΙΣΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ.

Δεν θυμάμαι τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια να ζήσαμε στην Ελλάδα τέτοιες καταστάσεις που ένα δημοψήφισμα να γίνεται κάτω από την πίεση των συναισθημάτων του καθενός. Φυσικά δεν είχαμε κανένα δημοψήφισμα τα χρόνια αυτά για να γίνει σύγκριση. 

Η περιγραφή των συναισθημάτων είναι πολύ δύσκολη.  Άλλο να καταγράφεις ένα περιστατικό και εντελώς διαφορετικό να δώσεις στον άλλον να καταλάβει τα αισθήματα για ένα γεγονός.

Και το δημοψήφισμα ήταν ένα γεγονός που προκάλεσε πολλά και διαφορετικά.

Όταν το ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, ένιωσα εθνική υπερηφάνεια.  Σκέφτηκα ότι ένας λαός που είναι στο άκρο της Ευρώπης και ουσιαστικά ο παρίας τα τελευταία χρόνια, ύψωσε το ανάστημά του εναντίον του κατεστημένου που έχει εδραιωθεί, εναντίον των λαών που θέλουν να μας δουν να σερνόμαστε παρακαλώντας για δάνειο για να μην πτωχεύσουμε. Αυτό το συναίσθημα κράτησε……….. πέντε δευτερόλεπτα.

Αμέσως μετά αναρωτήθηκα γιατί κάνει αυτό το δημοψήφισμα. Διαπραγματεύονται πέντε ολόκληρους μήνες, με δημιουργικές ασάφειες, με πήγαινε έλα στην Ευρώπη, με παλινωδίες που  έχουν φέρει ένα λαό στα όρια νευρικής κρίσης.  

Και έρχεται τώρα να ζητήσει από μένα, τον απλό πολίτη που δεν ξέρω από οικονομικά, που δεν ξέρω από πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, να διαλέξω. Το μόνο που γνωρίζω είναι το ζόρι που περνά η οικογένειά μου, το ζόρι που περνούν γνωστές μου οικογένειες, την τραγωδία να βλέπεις ανθρώπους να τρώνε από κάδους σκουπιδιών, την τραγωδία των αστέγων.

Από το 1989 που έχω δικαίωμα και υποχρέωση ψήφου, ποτέ δεν δίστασα να το κάνω. Το θεωρώ υπέρτατο καθήκον. Ένα δημοψήφισμα όμως φέρει μεγάλη ευθύνη στις πλάτες ενός πολίτη μιας χώρας. Άλλο πράγμα είναι να επιλέγεις ανάμεσα σε πολλά κόμματα, και αν θεωρείς ότι δεν σε εκφράζει ένα συστημικό, να ψηφίζεις ένα μικρό για να κάνεις τη δική σου μικρή επανάσταση, και άλλο πράγμα είναι να έχεις δύο επιλογές από τις οποίες εξαρτάται το μέλλον της οικογένειάς σου. Στο μυαλό μου κατηγόρησα τον πρωθυπουργό που με αναγκάζει να επιλέξω μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Με εξόργισε με το δίλημμα που μου έβαλε.

Ναι ή Όχι;

Σε τι;

Η μόνη λύση για να επιλέξω τι θα ψηφίσω είναι να διαβάσω τα δύο κείμενα που βάζει στο δημοψήφισμα. Το πρώτο απόλυτα κατανοητό. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γιούνκερ, είναι μέτρα που έχει προτείνει η Ελληνική κυβέρνηση και τα επεξεργάστηκαν οι θεσμοί. Συμπλήρωσαν μόνο κάποιες επιπλέον παραμέτρους.  Το δεύτερο; Ψάχνω να το βρω στο διαδίκτυο. Κανένας δεν εξηγεί τι λέει το δεύτερο κείμενο. Κανένας βουλευτής, ούτε καν ο ίδιος ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός των οικονομικών δεν μου εξηγεί τι συμβαίνει με αυτό το κείμενο.

Είναι το κείμενο περί βιωσιμότητας του χρέους. Δεν καταλαβαίνω πολλά. Έχει τρία σενάρια και από αυτά φαίνεται ότι για να μπορέσουμε να μειώσουμε το χρέος μας και να αρχίσουμε να έχουμε υποτυπώδη ικανότητα να βγούμε στις αγορές ως χώρα με αξιοπρέπεια θα πρέπει τα μέτρα για τα επόμενα χρόνια να είναι ακόμα πιο σκληρά. Και επειδή το θεωρώ δεδομένο κρίνοντας από μένα ότι δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα να πληρώσω περισσότερα, έχω φτάσει στο μη περαιτέρω, και αφού έχουν δείξει οι κυβερνώντες ότι δεν έχουν την πολιτική βούληση να ελέγξουν τους έχοντες και τους κατέχοντες, δεν θα υπάρξει καμιά απολύτως πιθανότητα να τα καταφέρουμε.

Σκέφτηκα μετά κόπων και βασάνων  ότι η πιο πιθανή επιλογή μου είναι το ΟΧΙ. 

Μέχρι και την παραμονή του δημοψηφίσματος διάβαζα κάθε άρθρο που έγραφαν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, προσπαθώντας να ελέγξω το θυμό μου, όχι απέναντι στους ξένους, αλλά απέναντι στους δικούς μας που μας έφεραν προ τετελεσμένων γεγονότων.  Έβλεπα τις διαδηλώσεις, διάβαζα και άκουγα στα κοινωνικά δίκτυα τους υποστηρικτές του ΝΑΙ και τους υποστηρικτές του ΟΧΙ, τα επιχειρήματά τους που τις περισσότερες φορές ήταν σαθρά λόγω των συναισθημάτων που διακατείχαν  τον καθένα.  Ωστόσο τους παραδεχόμουν γιατί επέλεξαν γρήγορα και έμειναν σταθεροί.

Σκεφτόμουν ότι το ΝΑΙ εμπεριέχει μια σταθερότητα, θα ξέρω τι θα έχω να αντιμετωπίσω, έτσι κι αλλιώς το ζούμε καθημερινά τα τελευταία χρόνια, από την άλλη εμπεριέχει και μια παγίδα. Δίνω το δικαίωμα να μου πουν ότι εγώ έκανα αυτή την επιλογή και δίνω συχωροχάρτι για όλα τα προηγούμενα μέτρα στις προηγούμενες κυβερνήσεις.  Και αν οι θεσμοί το εκλάβουν ως μια συμφωνία ότι μπορούν να ζητήσουν ότι θέλουν;

Δεν ρωτήθηκα τότε αν θέλω και αν μπορώ να ανταπεξέλθω, πώς θα το κάνω τώρα που βρίσκομαι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση;

Ρώτησα νέους ανθρώπους που έχουν καθαρό μυαλό και δεν έχει διαβρωθεί από τα συνθήματα των περασμένων χρόνων. Που σκέφτονται πιο πρακτικά, αισθάνονται λιγότερο πιεσμένοι.

Μια κουβέντα που μου είπε κοπέλα από χώρα που είχε μέχρι πριν από λίγα χρόνια κομμουνιστικό καθεστώς, με έπεισε ότι το ΟΧΙ είναι η καλύτερη επιλογή. «Με το όχι μπορεί να υπάρξει και μια ελπίδα».

Και σκέφτομαι ότι με το ΟΧΙ δηλώνω στους εντός και τους εκτός ιθύνοντες ότι θέλω μια ανάσα. Ζητώ από τους Ευρωπαίους πολιτικούς να κοιτάξουν  έναν πολίτη αυτής της χώρας που εξαντλήθηκε οικονομικά και κοινωνικά, να εφαρμόσουν τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο στο γράμμα τους αλλά και στο πνεύμα τους, ώστε να πάρω δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και φτάνω το πρωί στην κάλπη. Ακόμα κι εκεί, την ώρα που πιάνω το στυλό για να βάλω σταυρό, διστάζω.

Ποια είναι η λιγότερο κακή επιλογή τελικά;

Λίγες μόνο μέρες μετά αποδεικνύεται ότι το ΟΧΙ μου δεν άλλαξε κάτι. Το ότι ψήφισα ΟΧΙ, δεν έχει αλλάξει τελικά κανένα δεδομένο. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν έχουν εμπιστοσύνη στο λόγο μου, δεν έχουν εμπιστοσύνη στο ότι θα προσπαθήσω, και για αυτό φταίνε όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί μας όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τους πέρασαν το μοτίβο ότι ο Έλληνας δεν θέλει να διορθωθεί, ο Έλληνας θέλει να περνά καλά χωρίς κανόνες.

Κρίμα, γιατί θέλω κανόνες. Θέλω να ζω σε μια χώρα που να κοιτά κατάματα  τους υπόλοιπους Ευρωπαίους με υπερηφάνεια. 

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Άλλο ένα παλιό μου κείμενο που έγραψα πριν από τρία χρόνια και το καταχώνιασα στα πρόχειρά μου. Σήμερα, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να το συμπληρώσω και να το αναρτήσω. Ίσως είναι καιρός να μελετήσουμε κάποιες παραμέτρους που δεν τις είχαμε δώσει ως τώρα μεγάλη σημασία. 

Στις 24 Μαίου του 2011 γίνεται η τακτική γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Στο βήμα ανεβαίνει ο πρόεδρος Δημήτρης Δασκαλόπουλος και αφού αναφέρει όλα τα επώδυνα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση επί ένα χρόνο υπό καθεστώς μνημονίου, καταλήγει στην πεποίθηση ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο από όπου ξεκινήσαμε-ένα βήμα πριν από τον γκρεμό. 

Βγάζει το συμπέρασμα μετά από την αναλυτική καταγραφή ότι η κρίση είναι οικονομική, αλλά το πρόβλημα είναι πολιτικό και κομματικό. 

Βγάζει μια κραυγή αγωνίας (θα έλεγα) ότι η κατάσταση είναι οριακή για την εθνική μας υπόσταση.  Η πρότασή του  είναι να γίνει δημοψήφισμα. Να αναλάβει η κοινωνία συνολικά τις ευθύνες της. Να τεθεί στο λαό το ερώτημα αν είναι διατεθειμένος να κάνει τις θυσίες που απαιτούνται για να μην κατέβει από το τρένο της Ευρώπης, ή να πορευτούμε πλέον μόνοι μας χωρίς βοήθεια από την Ευρώπη. [... Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει ένα δρόμο που μας οδηγεί στην εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;..]

το κείμενο της ομιλίας μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ ΕΔΩ:  

Δεν ξέρω αν ήταν συνεννοημένοι με τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να αναφερθεί ο πρόεδρος του ΣΕΒ στο δημοψήφισμα, ή άδραξε την ευκαιρία ο πρωθυπουργός να υπάρχει ψηφισμένος ένας νόμος ώστε όταν χρειαστεί να είναι έτοιμη η κυβέρνηση για δημοψήφισμα. 

Λίγους μόλις μήνες μετά, και συγκεκριμένα στις 24 Οκτωβρίου 2011 δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ του νόμου 4023 με αριθμό 220 που καθόριζε όλα όσα απαιτούνταν για τη διενέργεια δημοψηφίσματος. 

Κάντε κλικ ΕΔΩ, για να διαβάσετε το ΦΕΚ. 

Από κει και πέρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Στις 26 Οκτωβρίου 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου γυρίζει με ένα τεράστιο πακέτο βοήθειας από τη σύνοδο κορυφής, στο οποίο όμως οι όροι είναι δυσβάστακτοι για την Ελλάδα. Ουσιαστικά ζητούν τον πλήρη έλεγχο του ελληνικού κράτους. Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι θα δυσκολευτεί να το περάσει από το ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ δεν είναι απίθανο να μην περάσει από τα κοινοβούλια των άλλων κρατών! 

Την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου  ανακοινώνει την απόφασή του για δημοψήφισμα. Το ερώτημα θα είναι αν οι Έλληνες πολίτες αποδέχονται τη δανειακή σύμβαση συνοδευόμενη από τα παραρτήματα, δηλαδή τα σκληρά μέτρα. 

Την Τρίτη 1η Νοεμβρίου τα χρηματιστήρια και η αγορά ομολόγων καταρρέουν παγκόσμια. Δημιουργείται τέτοιος πανικός που είναι ανεξέλεγκτος.

Οι ξένοι ηγέτες τρελαίνονται! Την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, οι ηγέτες ειδοποιούν τον πρωθυπουργό να παραστεί και να δώσει εξηγήσεις στη σύνοδο των G20 που γίνεται στις Κάννες. Εκεί του θέτουν το τελεσίγραφο: Ή ακυρώνετε το δημοψήφισμα, ή διεξάγετε ένα αμέσως με το ερώτημα: ναι ή όχι στο ευρώ. 

Ήταν η αρχή του τέλους της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Παρόλο που βγαίνοντας από τη σύσκεψη ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι το δημοψήφισμα θα γίνει, λίγες ώρες μετά στην επιστροφή του στην Ελλάδα, ήξερε ότι τον είχαν ήδη ξηλώσει από την πρωθυπουργία. Ήξερε ότι μέχρι να διεξάγει το δημοψήφισμα, οι ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν από τις μαζικές αναλήψεις, και οι Ευρωπαίοι θα είχαν ήδη πάρει τα μέτρα τους ώστε να μην έχουν μη αναστρέψιμα προβλήματα. 

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Κάθε χρόνο ο πρόεδρος του ΣΕΒ στη γενική συνέλευση διαπιστώνει ότι τα μνημόνια δεν βοήθησαν καθόλου την πραγματική οικονομία, αντίθετα τη ρίχνουν όλο και πιο βαθιά στην ύφεση. Οι πολιτικοί μας πιέζονται και υπογράφουν μνημόνια για καινούρια πακέτα βοήθειας, που ουσιαστικά είναι δάνεια χωρίς αντίκρυσμα. Ο λαός που ζει υπό συνθήκες φτώχειας και πλήρους υποτέλειας, έχει χάσει την αισιοδοξία του. 

Και αναδύεται το καινούριο πολιτικό προσωπικό που ίσως δώσει μια ελπίδα στον βασανισμένο λαό. Ο Σύριζα, με έναν αρχηγό με καθαρό πρόσωπο που δεν έχει ως τώρα "λερωθεί" από τη βρώμα των υπολοίπων πολιτικών. 

Και αφού και αυτός δοκιμάζει να κλείσει μια πιο βιώσιμη συμφωνία υπέρ του ελληνικού λαού, και βλέπει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει, είτε γιατί οι ξένοι ηγέτες αντιδρούν στην προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό στους κόλπους μιας φιλελεύθερης Ευρώπης, είτε γιατί μέσα στην πενταετία που έχει περάσει έχουν καταφέρει να διασφαλίσουν τις τράπεζές τους από τα ελληνικά τοξικά ομόλογα, είτε τέλος θέλουν να δείξουν στους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να τα βάλει με τους ισχυρούς αυτής της γης, αποφασίζει να προχωρήσει σε δημοψήφισμα. 

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ασκούν πια την πίεση που άσκησαν απέναντι στον Παπανδρέου. Έχουν κάνει όλα τα σχέδια ώστε να κρατήσουν όρθια την Ευρωζώνη, και να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων την Ελλάδα. 

Το δικό μου σχόλιο: Η ιστορία άμεσα θα δείξει αν η κίνηση αυτή του Τσίπρα θα του βγει ή ο ελληνικός λαός θα μπει  σε αχαρτογράφητα μονοπάτια χωρίς να γνωρίζει πού οδηγούν. 

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ;

Βγαίνει ο Γιούνκερ και "καρφώνει" την Ελληνική κυβέρνηση ότι ποτέ οι θεσμοί δεν ζήτησαν ΦΠΑ στα ξενοδοχεία στο 23% αλλά στο 13% και ότι η Ελληνική κυβέρνηση μας λέει  ψέματα. 

Το δέχομαι, Μας λένε ψέματα. 

Βγάλτε στη δημοσιότητα τα πρακτικά της συζήτησης τουλάχιστον επί του συγκεκριμένου θέματος.

Α, δεν γίνεται, το συμβούλιο είναι άτυπο, δεν κρατώνται πρακτικά! 

Τι μας λες, και ποιον θα πιστέψουμε; Άντε και πιστεύω εσένα Γιούνκερ. Μπαίνω στο twitter και βλέπω την ανακοίνωσή σου στα ελληνικά και το κάτω μέρος έναν σύνδεσμο.

Τον ανοίγω και διαβάζω δελτίο τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα ελληνικά. Χαίρομαι, αυτό σημαίνει ότι θέλουν να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό. 

http://europa.eu/rapid/press-release_IP-15-5270_el.htm

Στο τέλος έχουν ένα έγγραφο σε μορφή pdf στα αγγλικά με τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής επιτροπής σε σχέση με τις προτάσεις που κατέθεσε η Ελληνική κυβέρνηση. 

Βγάζω τα μάτια μου να διαβάσω και να μεταφράσω το δεκασέλιδο κείμενο. Οι απορίες μου είναι πολλές και πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν αναπάντητες. 

Απορία: Στο δελτίο τύπου αναφέρει ότι [..... η σύνοδος αυτή του Eurogroup θα επιτύγχανε μια συνολική συμφωνία για την Ελλάδα, η οποία όχι μόνο θα είχε συμπεριλάβει τα μέτρα προς κοινή συμφωνία, αλλά θα κάλυπτε και τις μελλοντικές χρηματοδοτικές ανάγκες όπως και τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους....] 

Ψάχνω στο δεκασέλιδο κείμενο και δεν βρίσκω τίποτα από αυτά. Ούτε τον τρόπο κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών, ούτε πολύ περισσότερο τον τρόπο για να γίνει βιώσιμο του χρέους. 

Η ερώτηση είναι η εξής: Με τα φορολογικά και άλλα μέτρα εγγυώνται τη βιωσιμότητα του χρέους, ή υπάρχει και άλλο έγγραφο το οποίο δεν δίνουν στη δημοσιότητα;

Φεύγω από αυτό το ερώτημα και πιάνω τα μέτρα όπως τα διαβάζω στο κείμενο. 

1. Κάθε χρόνο αυξάνουν το πρωτογενές πλεόνασμα κατά μία μονάδα. Αυτό σημαίνει ότι υπολογίζουν ότι με τα μέτρα που θα πάρει η Ελληνική κυβέρνηση θα έχει κάθε χρόνο και μεγαλύτερα ποσά διαθέσιμα για τα δάνεια που θα πρέπει να ξοφλήσει.
   Πώς είναι βέβαιοι ότι το πλεόνασμα θα αυξάνει κάθε χρόνο, όταν για την ύφεση δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βγάλουν τον σωστό συντελεστή; 
2. Κατευθείαν περνάνε στο ζουμί, τους έμμεσους φόρους που σίγουρα θα μαζεύονται γιατί οι πολίτες τους πληρώνουν αναγκαστικά. Το ΦΠΑ. Καταργούν την έκπτωση φόρου στα νησιά. Αυτό μου θύμισε τότε επί κυβέρνησης Σαμαρά που πρότειναν τα νησιά κάτω από 150 κατοίκους να αδειάσουν και τους πολίτες να τους αναγκάσουν να πάνε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μήπως ουσιαστικά ζητάνε σήμερα το ίδιο με άλλον τρόπο; 
3. Κατάργηση της επιδότησης πετρελαίου για τους αγρότες και μείωση στο μισό του επιδόματος θέρμανσης των πολιτών. Εντάξει για τους αγρότες, δεν ξέρω τι παίζει, αλλά το επίδομα θέρμανσης είναι κοινωνικό μέτρο. Είναι αυτός τρόπος να μειώσουν το κοινωνικό κράτος χτυπώντας ανθρώπους που δεν θα μπορούν να ζεστάνουν τις οικογένειές τους το χειμώνα; 
4. Από την 1η Ιουλίου θα ξεκινήσει η μείωση όλων των off-patent  φαρμάκων στο μισό της σημερινής τιμής τους, και των γενόσημων στο 32,5% της σημερινής τιμής τους. Αυτό μήπως σημαίνει ότι οι εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες θα βουλιάξουν, ενώ αντίθετα τα φάρμακα που εισάγονται θα έχουν την καθορισμένη τιμή της Ε.Ε. Τι προσπαθούν να πετύχουν με αυτό; 
   (τις διαφορές των φαρμάκων τις έχω αναρτήσει από το 2013 εδώ:
   http://fwniapotovathos.blogspot.gr/2013/11/blog-post_26.htm
5. Δεν θα ασχοληθώ με το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και το μισθολογικό πρόγραμμα που προτείνουν. Δεν έχω καθόλου γνώσεις για αυτά τα θέματα, αν και θα έπρεπε να ενημερωθούμε με απλά λόγια για να ξέρουμε σε λίγα μόλις χρόνια τι αλλαγές θα έχουμε. 
6. Ζητούν μείωση του προστατευμένου ποσού των 1500 ευρώ κσι του 25% του προστατευμένου εισοδήματος από τους μικρομεσαίους, προτείνοντας το όριο να είναι μικρότερο και να παίρνονται αυστηρότερα μέτρα για αυτούς που χρωστάνε. Δεν αναφέρεται τίποτα απολύτως για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Τελικά, έχει παύσει να προστατεύεται; Όποιος χρωστά έστω και ελάχιστα ευρώ στο δημόσιο μπορεί να χάνει το σπίτι του;;; 
7. Τέλος, και πολύ σημαντικό για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες της Ελλάδας. Η ελληνική πρόταση προτείνει αύξηση από 26% που είναι τώρα, σε 29% του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων. Η τρόικα προτείνει 28%. Αυτό δεν είναι τρολάρισμα χοντρό;;;; Αν πρότεινε τη μείωση θα πίστευα ότι θέλει να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα, ωστόσο αυτό πρεσβεύει. Ωστόσο όμως προτείνει προκαταβολή φόρου για τον επόμενο χρόνο της κάθε επιχείρησης στο 100% !!!!!!!!!!!!
   Ποιος μικρομεσαίος θα μπορεί να πληρώνει προκαταβολή φόρου στο 100%, όταν δεν ξέρει αν την άλλη μέρα θα έχει ανοικτή επιχείρηση; Αντίθετα, οι πολυεθνικές θα έχουν το ίδιο πρόβλημα;;;; Αυτό με παραπέμπει στο ότι θέλουν να ενισχύσουν το μεγάλο κεφάλαιο (ωχ, με κατάντησαν να μιλάω σαν κομμουνιστής!)
   
   Θα ήθελα πριν πάω στην κάλπη για να ψηφίσω για το δημοψήφισμα, τις απορίες κάποιος να μου τις λύσει. Δεν μας λένε τι θα ξημερώσει με οποιοδήποτε αποτέλεσμα.. Τουλάχιστον ας μου δώσουν την ευκαιρία να αποφασίσω με κριτικό τρόπο απέναντι στο δίλημμα που μου βάζουν.
   
   Και πάνω από όλα: Ποια από τα μέτρα είναι προτάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης, και ποια από αυτά είναι προτάσεις των θεσμών;
   Ποιος λέει την αλήθεια;

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ

Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψα  μια εβδομάδα μετά την άνοδο  του  ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. 

Προτίμησα να μην το δημοσιεύσω τότε, γιατί ο κόσμος πραγματικά είχε ελπίδα. Πέντε μήνες μετά τα πράγματα δεν φαίνεται να βελτιώνονται, ο κάθε κυβερνητικός πολιτικός λέει τις δικές του μπαρούφες, πιο πολύ έχουμε μπερδευτεί παρά έχουμε κατασταλάξει στο αν οι κινήσεις της κυβέρνησης βοηθούν ή μας χαντακώνουν ως χώρα. 

Μιλάμε όλοι, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι για τα μνημόνια, για το σκίσιμο ή μη των μνημονίων, για την επαναδιαπράγματευση, για το κούρεμα του χρέους.

Πριν κρίνουμε τις κινήσεις της κυβέρνησης και αρχίσουμε να βλέπουμε αποτελέσματα, μήπως να σκεφτούμε μερικά πράγματα για τα  μνημόνια.

Θα προσπαθήσω να κάνω μια αντιπαραβολή με κάτι που καταλαβαίνουμε.

Το κράτος είναι όπως  ένα σπιτικό σε μεγαλύτερη έκταση και μεγαλύτερα νούμερα.

Ας φανταστούμε το σπιτικό μας.

Έχουμε ένα σχετικά σταθερό εισόδημα Α.

Έχουμε και πάγια και καθημερινά  έξοδα Β.

Έχουμε και ένα δάνειο στην τράπεζα. Δεν έχει σημασία το ύψος του αυτή τη στιγμή, ούτε τι εξυπηρετεί το δάνειο αυτό.

,

Αν το δάνειο είναι πάνω από τα 1/3 του συνολικού εισοδήματός μας, κάτι πρέπει να αφήσουμε απλήρωτο. Ή τις πάγιες και καθημερινές υποχρεώσεις του σπιτικού μας, ή το δάνειο στην τράπεζα.

Υποθέσεις εργασίας:

Ας πούμε ότι περικόπτουμε όσο περισσότερο μπορούμε  τις πάγιες υποχρεώσεις. Θα ελαττώσουμε το ρεύμα, θα πλενόμαστε λιγότερο καθώς θα έχουμε  ελαττώσει το νερό,  δεν θα έχουμε θέρμανση. Η οικογένεια αρχίζει να υποφέρει.

Ας πούμε ότι μειώνουμε δραστικά  τις καθημερινές υποχρεώσεις. Αυτές είναι το ντύσιμο της οικογένειας και το καλάθι του νοικοκυριού. Φτάνουμε στο σημείο να καταφύγουμε μέχρι  στα σισίτια, για να έχουμε  όσο το δυνατό μεγαλύτερη εξοικονόμηση. Τα μέλη της οικογένειας είναι φυσικό επόμενο να αρχίσουν να έχουν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Ας πούμε ότι δεν πληρώνουμε το δάνειο στην τράπεζα για το οποίο μην ξεχνάμε, έχουμε υπογράψει σύμβαση, δηλαδή μνημόνιο συνεργασίας με το πιστωτικό ίδρυμα. Είναι φυσικό ότι αν δεν τηρήσουμε τη δέσμευση που υπογράψαμε, το πιστωτικό ίδρυμα θα κάνει απαιτητά τα χρήματα που του χρωστάμε με κάθε τρόπο.

- Ας πούμε ότι πηγαίνουμε στην τράπεζα, καταγγέλουμε τη σύμβαση ως παράνομη και καταχρηστική και δηλώνουμε ότι δεν αποπληρώνουμε τίποτα. Το δάνειο γίνεται κόκκινο, και σβήνουμε μονομερώς το χρέος. Μην έχοντας στα έξοδα το χρέος προς την τράπεζα, βλέπουμε βελτίωση της διαβίωσής μας. Αυτομάτως όμως θα θεωρηθούμε αναξιόπιστοι από όλους, μέχρι και από γνωστούς και φίλους! Κανένας δεν θα  έχει εμπιστοσύνη στο  λόγο μας. Θα αναγκαστούμε να ξοδεύουμε ότι βγάζουμε, είτε πολλά είναι, είτε λίγα. 

- Ας πούμε ότι πηγαίνουμε στην τράπεζα, και της ζητάμε να διαπραγματευτούμε το χρέος μας γιατί είναι ασήκωτο. Η τράπεζα, αφού κάνει κάποιες διαπραγματεύσεις για να μη χάσει τα χρήματά της, ή τουλάχιστον να χάσει όσο το δυνατό λιγότερα, θα μας ζητήσει να υπογράψουμε μια καινούρια σύμβαση, δηλαδή ένα καινούριο μνημόνιο με το  οποίο θα διασφαλίσει ότι θα πάρει τα χρήματά της. Θα πρέπει να αποδείξουμε στην τράπεζα ότι θα είμαστε φερέγγυοι.

Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε  θα πρέπει το δάνειο να είναι σε λογικά πλαίσια που να μπορούμε να ανταπεξέλθουμενα και να κάνουμε και εμείς κάποιες διαρθωτικές κινήσεις στο σπιτικό μας.  Παράδειγμα: Να βάλουμε ένα πρόγραμμα στις δουλειές του σπιτιού με στόχο να δοθεί η δυνατότητα σε περισσότερα μέλη  να δουλέψουν. Να κάνουμε σωστή διαχείρηση των πόρων που διαθέτουμε ώστε να περνάνε καλά όλα τα μέλη της οικογένειας χωρίς στερήσεις.

Αν τηρήσουμε αυτό το μνημόνιο, και κάποια στιγμή καταφέρουμε να στρώσουμε την κατάσταση, και χρειστούμε ρευστό για να κάνουμε μια βελτίωση στο σπιτικό μας, όταν απευθυνθούμε στο ίδιο ή σε άλλο τραπεζικό ίδρυμα ή σε φίλους, ίσως διστάσουν να βοηθήσουν, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε αξιόπιστοι, καθώς ξέρουν  ότι θα τα πάρουν τα χρήματά τους.

Κάτι ανάλογο είναι και το κράτος μας. Τα δάνεια που έχουμε πάρει ως τώρα ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες αποπληρωμής τους. Η προηγούμενη κυβέρνηση για να είναι φερέγγυα απέναντι στους δανειστές κατήργησε βασικές δομές χωρίς να ελέγξει αν χρειάζονται για την εύρυθμη  λειτουργία του κράτους. Κατάργησε υπηρεσίες, μείωσε  νοσοκομειακές μονάδες, στη θέση τους έβαλε άλλες δομές που τελικά κόστισαν περισσότερο, οπότε οι πολίτες άρχισαν να υποφέρουν.

Στη συνέχεια μείωσε ή κατάργησε το προσωπικό αυτών των υπηρεσιών, περιέκοψε μισθούς και συντάξεις, εξοικονομώντας μεν χρήματα προσωρινά τα οποία έδωσε σε πολλαπλάσιες ποσότητες καθώς οι πολίτες άρχισαν να υποφέρουν σωματικά και ψυχολογικά. Η κατάσταση για τους περισσότερους πολίτες έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Τι γίνεται αν αποφασίσει αυτή η κυβέρνηση να διαγράψει μονομερώς το χρέος προς τις τράπεζες. Η παραγωγή μας είναι μικρή και το μόνο που έχουμε ως καθαρό εισόδημα είναι ο τουρισμός. (Με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια, εμποδίσαμε κάθε πιθανότητα πρωτογενούς παραγωγής μας ή ακόμα χειρότερα καταστρέψαμε και την παραγωγή που είχαμε, αλλά ας μην κοιτάξουμε τώρα πίσω να δούμε τα λάθη εκείνα. Τώρα ασχολούμαστε με τα σημερινά δεδομένα.)

Δεν θα μπορέσουμε να αναπτυχθούμε και να παράξουμε κάτι καινοτόμο γιατί το ρευστό που απαιτείται δεν θα υπάρχει. Θα εγκλωβιστούμε στο δικό μας γίγνεσθε και στα δικά μας δεδομένα που δεν είναι και τα καλύτερα.

Τι γίνεται αν αποφασίσει η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί θέτοντας ως όριο την φτώχεια των πολιτών. Σταματάει τις δημοσιονομικές περικοπές, και ξεκινά διαρθωτικές κινήσεις. Ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές; Οι σπατάλες μέσα στις υπηρεσίες. Οι σπατάλες σε καύσιμα για τα αυτοκίνητα των παραγόντων. Οι σπατάλες σε ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε θέσεις στις οποίες υπάρχει έλλειψη. Οι σπατάλες σε ενοίκια κτιρίων και ο διασκορπισμός των υπηρεσιών για το πού βολεύει τους υπαλλήλους. 

Ιδέες ρίχνω, δεν ξέρω πόσο εφαρμόσιμες μπορεί να είναι! Δεν ξέρω τι θα ξημερώσει αύριο. Δεν ξέρω τι μας συμφέρει ως λαό. Δεν ξέρω τι σκέφτονται για το μέλλον. Αυτό που ξέρω είναι ότι βρισκόμαστε σε ένα αβέβαιο περιβάλλον και αυτό δεν κάνει καλό στην ψυχολογία μας.......

ΝΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ!

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια που όπου βρισκόμασταν όλο και κάποιος στην παρέα θα έλεγε "να γινόμουν πρωθυπουργός για μια βδομάδα!". Συνήθως ήταν ο βολεμένος της παρέας, που είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του για να σκεφτεί τρόπους να βελτιώσει την πολιτική, κοινωνική, οικονομική και αθλητική κατάσταση του τόπου μας. Τι λες βρε μεγάλε; Πού είσαι τώρα να ζητήσεις να σε κάνουμε πρωθυπουργό; Στέρεψες από ιδέες; Μήπως τα πράγματα τώρα που ζόρισαν δεν σου αφήνουν περιθώριο σκέψεων να σώσεις την χώρα και σκέφτεσαι πώς θα βολέψεις την κάθε μέρα;

Κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ωστόσο τώρα είναι η εποχή που μπορεί κάποιος να πουλήσει μαγκιά και να προτείνει τρόπους να φτιάξουμε αυτό το κράτος που το διαμελίσαμε με τις λαμογιές μας. Ήρθε η ώρα να το παίξω μάγκας.

Πες πως με κάνουν πρωθυπουργό για ένα μήνα! 

Οι βαριές μας βιομηχανίες είναι ή μπορούν να γίνουν ο τουρισμός, οι αρχαιολογικοί μας θησαυροί, ο αέρας, ο ήλιος και η θάλασσα. 

- Στον τουρισμό σε όλη την Ελλάδα το ΦΠΑ 8% στα πάντα, και ξενοδοχεία, και εστίαση και διασκέδαση. Όχι μόνο στα νησιά, αλλά παντού. Στόχος να ενισχυθεί ο τουρισμός όλο το χρόνο. 

- Προβολή και ενίσχυση με προσωπικό όλων των αρχαιολογικών χώρων σε όλη την Ελλάδα όλο το χρόνο. 

- Πού θα βρεθεί προσωπικό στους δήμους; Απλό. Προσλήψεις ανάλογα με τα χρήματα που έχουν, και εθελοντισμός. Οι δήμοι που έχουν τουριστική κίνηση θα κάνουν εθελοντές για το χρονικό διάστημα που απαιτείται, τους συνταξιούχους που  έχουν συνταξιοδοτηθεί νεότατοι. Επίσης μπορούν να συνεργάζονται με τους τοπικούς συλλόγους. 

Ο ήλιος και ο αέρας μπορούν να γίνουν βαριές βιομηχανίες αν γίνει εκμετάλλευσή τους για να τους κάνουμε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. ( Ήμαρτον, κοντεύει να μας πάρει ο αέρας και δεν λειτουργεί στην περιοχή ούτε μια ανεμογεννήτρια!) Οι δήμοι αυτοτελώς να αναλάβουν να φέρουν επενδυτές για τα έργα αυτά.  Οι δήμοι αυτοτελώς θα κάνουν διαχείρηση των απορριμμάτων τους. (Δεν είναι καινούριες ιδέες, η Καλαμάτα ήδη παράγει μόνο 10% σκουπίδια. Όλα τα υπόλοιπα ανακυκλώνονται!). Το σχέδιο Καλλικράτη βοηθά σε αυτό και η περιφέρεια δεν θα ανακατεύεται. Πρόστιμα στους δήμους που δεν εφαρμόζουν οι κάτοικοι την ανακύκλωση σε όλες τις κατηγορίες σκουπιδιών, που θα μπαίνει στους δημοτικούς φόρους. (αν θες μην κάνεις ανακύκλωση, θα πληρώσεις όμως!). 

Τα τελευταία πέντε χρόνια χάθηκαν όλα τα εργασιακά κεκτημένα δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αγώνες από τη μεταπολίτευση και μετά. Οι συνδικαλιστές πρωτοστατούσαν, απαιτούσαν και φυσικά οι εκάστοτε κυβερνώντες που δεν ήθελαν να χάσουν την πελατεία τους, μοίραζαν. Τώρα το τοπίο έχει αλλάξει. Οι προτάσεις μου είναι βασισμένες στα σημερινά δεδομένα.

- Όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα θα συμμετέχουν στα κέρδη της εταιρείας που εργάζονται κατά 0,5% επί των καθαρών κερδών. - Οι μισθοί εξαρτώνται από την παραγωγικότητα. Οπότε για να έχουμε αυξήσεις στους μισθούς πρέπει να αυξηθεί η παραγωγικότητα. Αν οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στα κέρδη, θα δίνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους για να αυξηθεί η παραγωγή. Φυσικά υπάρχουν παντού και οι "τεμπέληδες". Τι να κάνουμε, αυτοί ή θα παρασιτούν ή θα τους αποβάλλουν οι υπόλοιποι.  

- Υποχρεωτική ομαδική ασφάλιση για ατύχημα όλων των βιομηχανικών εργατών. Αφού οι υπηρεσίες του κράτους δεν μπορούν να κάνουν ελέγχους για τους κανόνες ασφαλείας και για τους ανασφάλιστους, ας το αναλάβουν οι ασφαλιστικές που έτσι κι αλλιώς θα έχουν συμφέρον να τηρούνται οι κανόνες!

- Καμιά μετάταξη δημοσίων υπαλλήλων πουθενά. Εκεί που κάνουν αίτηση για να πάνε εκεί θα παραμένουν. 

- Επιπλέον 10% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που δέχονται να υπηρετήσουν σε παραμεθόριες περιοχές για τουλάχιστον 3 χρόνια. 

- Μπόνους επιπλέον σε υπηρεσίες που εκτελούν γρήγορα τις υπηρεσίες για τις οποίες είναι επιφορτισμένες. Να δεις εκεί τρέξιμο και εξυπηρέτηση χωρίς να εξαρτώνται από το διευθυντή. 

Το ασφαλιστικό είναι ο χειρότερος τομέας. Οι προτάσεις τσούζουν αλλά αυτές έχω, με αυτές θα πορευτείτε! 

- Όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στο ιδιωτικό θα δουλεύουν υποχρεωτικά 35 χρόνια και σύνταξη ανεξαρτήτου ηλικίας, ή στα 65 χρόνια σύνταξη ανεξαρτήτου ενσήμων και με ποσόστωση αν τα χρόνια είναι λιγότερα από 35. Ακόμα και σε υπηρεσίες όπως την αστυνομία ή το στρατό, μπορούν να εργαστούν σε γραφεία για διεκπεραιώσεις. 

- Το ΕΚΑΣ θα καταργηθεί. Υπάρχουν περιπτώσεις που ένας συνταξιούχος μαζί με το ΕΚΑΣ παίρνει μεγαλύτερη σύνταξη από έναν χαμηλοσυνταξιούχο! Ένα ποσό ως ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα προστίθεται πάνω στη  σύνταξη και θα είναι κοινωνικά δίκαιο. 

Το κράτος δίνει διάφορες επιχορηγήσεις για γεωργικά, κτηνοτροφικά  ή άλλα προϊόντα. Θα εξακολουθήσει να δίνει, ανάλογα με τις εξαγωγές. Κάνεις εξαγωγές γιατί έχεις καλή ποιότητα προϊόντος; Ωραία, θα σου δίνω επιχορήγηση να βελτιωθείς ακόμα περισσότερο και να κάνεις ακόμα περισσότερες εξαγωγές. 

Κλείσιμο των τμημάτων ΑΤΕΙ και ΑΕΙ που δεν έχουν ικανό αριθμό φοιτητών και ενίσχυση όσων έχουν μεγάλο αριθμό φοιτητών. Οι φοιτητές θα σπουδάζουν τα χρόνια σπουδών συν 4 χρόνια επιπλέον. Μετά θα διαγράφονται από τους καταλόγους. (Ο  λόγος είναι απλός. Τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα υπόκεινται σε αξιολόγηση παγκοσμίως. Οι αιώνιοι φοιτητές ρίχνουν το μέσο όρο). 

Άλλο πρότυπα, και άλλο πειραματικά σχολεία. Τα πρότυπα θα είναι για τις διάνοιες, τους άριστους όπως το θέτουν, αλλά στα πειραματικά θα γίνεται η δουλειά για την οποία φτιάχτηκαν. Εκεί θα μπαίνουν κάποια προγράμματα πέρα από τα σχολικά. Όταν εκτιμηθεί ότι μια δράση μπορεί να ενταχθεί και στα υπόλοιπα σχολεία θα εφαρμόζεται. 

Έχω πρόταση ακόμα και για τη δικαιοσύνη! (Ποια είμαι βρε παιδί μου; Η Δομή;)

Όταν γίνεται αναβολή δίκης, ο υπαίτιος θα πληρώνει διπλό παράβολο για να ξαναμπεί η υπόθεση σε πινάκιο. Στις πέντε αναβολές, η υπόθεση θα μπαίνει στο αρχείο. 

Ο τομέας της υγείας είναι ο δυσκολότερος. Σήμερα, αυτοί που πληρώνουν μεγαλύτερες εισφορές πληρώνουν και μεγαλύτερο ποσοστό επί της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αυτό γίνεται λόγω του κοινωνικού κράτους που θέλουμε να έχουμε. Είναι η αδικία του συστήματος. Ο μόνος τρόπος να δουλέψει σωστά είναι να μπουν στις διευθυντικές θέσεις άνθρωποι αδιάβλητοι. Οπότε αν δεν καταφέρω να βρω τέτοιους, δεν θα αλλάξει τίποτα! 

Στα οικονομικά τώρα. Όλες οι αποδείξεις θα εκπίπτουν στην εφορία. Θα φορολογείται το υπόλοιπο ποσό. Μόνο έτσι συμφέρει σε όλους να ζητάμε απόδειξη. Άμεση καταβολή του ΦΠΑ στο κράτος, μέσω κάρτας. Είναι ψηφισμένη σε νόμο και δεν εφαρμόζεται παρά από ελάχιστους. Και μην μου πει κανένας ότι δεν μπορούν οι ηλικιωμένοι να χρησιμοποιούν την κάρτα, μια χαρά πηγαίνουν στα ΑΤΜ και παίρνουν χρήματα! 

Οι τράπεζες δεν θα βγάζουν σε πλειστηριασμό κατοικίες ανέργων ή χαμηλών εισοδημάτων μέχρι η ανεργία να φτάσει στο 15%. 

Οι τράπεζες μέσω των δικηγόρων που έχουν και μπορούν να ελέγξουν επιχειρήσεις, θα δίνουν δάνεια σε επιχειρήσεις που τα στοιχεία τους έχουν μέλλον στον επιχειρηματικό τομέα. Όχι σε επιχειρήσεις που ανακυκλώνουν απλά τα δάνειά τους και ίσα ίσα τα εξυπηρετούν. 

Σε συνδυασμό με τον όρο της ανεργίας στο 15% θα συμφέρει να υπάρξει ανάπτυξη. 

Τέλος, το κοινωνικό κράτος καλώς βοηθά τους αδυνάτους, μόνο που βοηθά συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες σε βάρος των υπολοίπων. Τα επιδόματα δίνονται χωρίς ελέγχους, πολλές φορές δύο και τρία επιδόματα που φτάνουν συνολικά σε ποσά ανώτερα του ποσού που δίνεται από τον ΟΑΕΔ! Μέριμνα να εργάζονται σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα όλες οι κατηγορίες ατόμων με ειδικές ανάγκες. Όσοι είναι ανίκανοι για εργασία θα επιδοτούνται όχι με επίδομα, αλλά με σύνταξη. 

Πώς μπορούν να εφαρμοστούν όλα αυτά; Πολύ εύκολα. Τα ανώτατα ιδρύματά μας έχουν διάνοιες κυριολεκτικά. Θα απευθυνθώ σε αυτά και θα θέσω τις προτάσεις, και θα ζητήσω προσφορές από τους φοιτητές που είναι στο πτυχίο να μου καταθέσουν τις δικές τους βελτιωτικές προτάσεις καθώς και  για το πώς μπορούν να εφαρμοστούν αυτά που θέλω μέσα σε ένα μήνα. Τα παιδιά έχουν όρεξη για δουλειά και φαντασία που δεν την χωρά ο νους μας. 

Αν δεν μπορέσω να τα εφαρμόσω, ξέρω μετά ένα κόλπο. Θα αναλάβω την πολιτική ευθύνη και καθάρισα!!!!!!!!!!!!!!!  Έτσι δεν γίνεται όλα αυτά τα χρόνια;;;;;;;