Έτος 1958.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που ηγείται της ΕΡΕ, μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις με το κόμμα των Φιλελευθέρων, αποφασίζει να φέρει καινούριο εκλογικό νόμο ενισχυμένης αναλογικής. Ο νόμος 3822 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 45 στις 31 Μαρτίου 1958. Σύμφωνα με αυτόν, τα δύο πρώτα κόμματα θα πάρουν επιπλέον έδρες στην δεύτερη κατανομή. Ο στόχος είναι να περιθωριοποιήσουν την ΕΔΑ, που ατυχώς πίστευαν ότι θα ήταν το τρίτο κόμμα.
Ο μόνος που εξέφρασε τη διαφωνία του και επεσήμανε τους κινδύνους για το κόμμα των Φιλελευθέρων ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Από την ΕΡΕ αρνήθηκαν να ψηφίσουν το νόμο δύο υπουργοί του Καραμανλή, οι Γεώργιος Ράλλης και Παναγής Παπαληγούρας, τους οποίους ακολούθησαν άλλοι 13 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Ο Καραμανλής τους αιφνιδιάζει όλους και προκηρύσσει εκλογές για τις 11 Μαΐου 1958.
Τελικά οι αντιδρώντες είχαν δίκιο. Το "φάντασμα" της αριστεράς θα πλανιόταν εννιά χρόνια μετά πάνω από το "κανονικό" θεσμικό πλαίσιο που είχε παγιωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Η ΕΔΑ παίρνει τις περισσότερες έδρες στην ιστορία της και γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση.
Η πολιτική στρατηγική του Καραμανλή κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στηρίχτηκε πάνω σε τρεις άξονες: ασφάλεια, σταθερότητα, ανάπτυξη. Γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει τις δυνατότητες για να εφαρμόσει μόνη της το πλαίσιο αυτό, καταθέτει τον Ιούνιο του 1959 αίτηση για σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
Ο Καραμανλής πίστευε ότι η ένταξη στην Κοινότητα μόνο οφέλη θα πρόσφερε στην Ελλάδα. Θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας. Θα σταθεροποιούσε το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα στη χώρα μας. Θα ενίσχυε την διαπραγματευτική δύναμη της χώρας μας έναντι της απειλής των συνόρων από την Τουρκία.
Οι διαπραγματεύσεις δεν ήταν καθόλου εύκολες. Βασικό ρόλο είχαν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Ξενοφών Ζολώτας (ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος) και ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου. Το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών απαιτούσε από τους διαπραγματευτές να μην υποχωρήσουν "από τις κόκκινες γραμμές" που είχαν τεθεί από την αρχή.
Τελικά, δύο χρόνια μετά, υπογράφεται η Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ.
Η ΕΔΑ αντιδρά σφοδρά, οι εφημερίδες πανηγυρίζουν την συμφωνία σύνδεσης, και αφιερώνουν μονόστηλα για την ανακοίνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ανακοίνωση έχει ως εξής: Η ΕΔΑ δι' ανακοινώσεώς της χαρακτηρίζει την υπογραφήν της συμφωνίας με την ΕΟΚ ως νέαν αντεθνικήν ενέργειαν της κυβερνήσεως της υποτελείας, ολεθρίαν δια το παρόν και το μέλλον του τόπου, ένα νέον βήμα υποδουλώσεως εις τους ξένους ιμπεριαλιστάς. Δια της συμφωνίας αυτής, συνεχίζει η ανακοίνωσις, η χώρα μας παραδίδεται αλυσοδεμένη εις τα συμφέροντα των μονοπωλίων της Δυτικής Ευρώπης και κυρίως της Δ. Γερμανίας, με ανυπολογίστους καταστρεπτικάς συνεπείας δια την εθνικήν μας οικονομίαν, το βιοτικόν επίπεδον του λαού, τας λαϊκάς ελευθερίας, την ανεξαρτησίαν και αυτήν την εθνικήν μας υπόστασιν. Προ των κινδύνων αυτών, η ΕΔΑ καλεί τον λαόν εις αγώνα δια την ανατροπήν της καταστρεπτικής συμφωνίας και την αποτίναξιν του ζυγού της υποτελείας που επιβάλλουν οι ανάξιοι κυβερνήται του
Η συμφωνία πάγωσε εξαιτίας της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα και επανενεργοποιήθηκε μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 1974.
Τον Ιούνιο του 1975 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καταθέτει εκ νέου αίτηση ένταξης στην ΕΟΚ. Σύμφωνα με το άρθρο 237 της συνθήκης της Ρώμης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έπρεπε να διατυπώσει τη γνώμη της. Όλοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως, καθώς η γνωμοδότηση τόνιζε ότι η απάντηση στην αίτηση έπρεπε να είναι σαφώς θετική, έπρεπε να υπάρξει μια προενταξιακή μεταβατική περίοδος για να γίνουν οι αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Ο Καραμανλής τότε έκανε άμεσα παρέμβαση προς τους ηγέτες των κρατών των χωρών μελών, και ιδιαιτέρα προς τους ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας. Η γνωμοδότηση απορρίφθηκε και τον Ιούλιο του 1976 ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις οι οποίες κατέληξαν σε συμφωνία τον Μάιο του 1979.
Στις 28 Μαΐου του 1979 υπογράφεται στο Ζάππειο η Πράξη Προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα την οποία επικυρώνει το Ελληνικό Κοινοβούλιο ένα μήνα μετά.
Η συμφωνία είχε πολλά συνημμένα πρωτόκολλα με αντικείμενο τα προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας. Ένα από αυτά ήταν η χρηματοδοτική βοήθεια με στόχο την οικονομική ανάπτυξη και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού.
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων χορήγησε στην Ελλάδα υπό μορφή δανείου το ποσό των 125.000.000 δολαρίων υπό μορφή δανείου για πέντε χρόνια.
Η Ελλάδα έγινε πλήρες και ισότιμο μέλος της ΕΟΚ την 1η Ιανουαρίου 1981 και τότε έπαψε και η ισχύς της συμφωνίας ένταξης.
Το διάγγελμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
https://www.youtube.com/watch?v=lFU8JWqpC_U