ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ Vol. 2

Ημέρα 2η.

Το πρόγραμμα έχει θάλασσα. Σε νησί είμαστε εξάλλου!

Φεύγουμε από Λεμεσό, και κατευθυνόμαστε στη βορειοδυτική χερσόνησο της Κύπρου, τον Ακάμα. Το όνομά της η περιοχή το πήρε από τον τρωικό ήρωα Ακάμαντα, γιο του Θησέα και της Φαίδρας. Ο ήρωας έφτασε στην Κύπρο στο ακρωτήρι και ίδρυσε αποικία με πρωτεύουσα την Ακαμαντίδα. 

Κάνουμε στάση στα Λουτρά της Αφροδίτης. Το αυτοκίνητο φτάνει ως ένα σημείο και μετά αρκετό περπάτημα  μέσα σε πάρκο. Υπάρχει πινακίδα που σε παραπέμπει να πας στο Παρατηρητήριο Πουλιών, και σε όλη τη διαδρομή έχει επεξηγηματικές πινακίδες στα φυτά και στα δέντρα. Τα  διάφορα δρομάκια είναι τσιμεντοστρωμένα (χάλαγαν λίγο την αισθητική μου, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας!)

Τριγύρω υπάρχουν παντού μεγάλοι και γηραιοί πλάτανοι και λεύκες, ελιές, χαρουπιές, έχει θυμάρι και σκίνα. 

Και φτάνουμε σε μια μικρή λιμνούλα. Σύμφωνα με το μύθο, η Αφροδίτη εδώ έκανε το λουτρό της και ζούσε στον έρωτά της με τον Άδωνι. Το νερό της λίμνης είναι δροσερό, και πέφτει από έναν κατακόρυφο ασβεστολιθικό βράχο σα σταγόνες βροχής! 

Φεύγουμε γρήγορα γιατί πρέπει να προλάβουμε το καραβάκι για τον κόλπο της Χρυσοχούς. Τα καραβάκια ξεκινάνε από το Λατσί, και φτάνουν στην μπλε λιμνοθάλασσα, το ξακουστό Blue Lagoon. 

Το Λατσί είναι ένα όμορφο τουριστικό χωριό με μεγάλο λιμάνι χωρίς κάτι άλλο ιδιαίτερο.

Η πρόσβαση στις παραλίες του κόλπου της Χρυσοχούς μπορεί να γίνει και οδικώς, αλλά χρειάζεται αυτοκίνητο με κίνηση στους τέσσερις τροχούς για να διασχίσεις αυτήν την περιοχή μοναδικής φυσικής ομορφιάς που παρέμεινε απρόσβλητη από την πρόοδο και την ανάπτυξη! Ο δρόμος ονομάζεται Fontana Amoroza και καταλήγει στην ομώνυμη παραλία. 

Παίρνουμε ένα από τα πέντε καραβάκια που ξεκινούν από το Λατσί με διαφορά πέντε λεπτών το ένα από το άλλο. 

Στη διαδρομή βλέπουμε αριστερά το ξακουστό ξενοδοχείο Άνασσα στην ομώνυμη περιοχή, 

και δεξιά μας την βραχονησίδα Άγιος Γεώργιος. 

Τα καραβάκια το ένα μετά το άλλο αράζουν αρόδο. Μια μαγευτική παραλία με τιρκουάζ νερά που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από εξωτικές παραλίες που βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ. Η θάλασσα είναι τόσο λαχταριστή που ακόμα και κάποιος που δεν είναι λάτρης της, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί να κάνει μια βουτιά. Και το νερό κρυστάλλινο στην όψη, αλλά ζεστό όταν το δοκιμάζεις! Μια ευχάριστη έκπληξη!

Το βάθος γύρω στα τρία μέτρα, και η άμμος ψιλή λευκή... όχι, ασημένια.... όχι, έχει ένα χρώμα παράξενο. Λογικά προέρχεται από το πέτρωμα που έχει φαγωθεί από τα κύματα της θάλασσας κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων. 

Ξετρελάθηκα με την ομορφιά του τοπίου, με το σκηνικό που απλωνόταν γύρω μου, με τους ανθρώπους που έχουν μπει στη θάλασσα. Μικρά παιδιά, άλλα με σωσίβια, άλλα με μάσκες κάνουν βουτιές από τα καραβάκια. Μεγαλύτεροι, μπαμπάδες και μαμάδες τα καθοδηγούν, τα προσέχουν, χαίρονται με τη χαρά των παιδιών τους. Είναι υπέροχα. Είναι εξαίσια. Μια εμπειρία αξέχαστη! 

Έκπληξη! Στα δύο από τα πέντε καραβάκια, ένα το δικό μας, έχουν μπει ψησταριές στην πλώρη τους και σούβλες γυρίζουν με το κρέας να μοσχοβολά! 

Μεσημέρι. Ώρα φαγητού. Τα τρία καραβάκια σηκώνουν άγκυρες και παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Εμείς με τη σειρά πηγαίνουμε στην κουζίνα και σερβιριζόμαστε. Λίγες ώρες μετά παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.....

Κατηφορίζουμε από άλλο δρόμο. Το τοπίο κλασικό βουκολικό. Δέντρα, πολύ και πυκνή βλάστηση, ο δρόμος αρκετά στενός αλλά όχι ενοχλητικός.

Άξαφνα βλέπω ένα παράξενο αντικείμενο στο βάθος μακριά. Σύμφωνα με το χάρτη που κουβαλώ συνεχώς μαζί μου, βρίσκεται στον κόλπο των Κοραλλίων. Είναι μια αμμώδης παραλία στο δήμο Πέγειας που την επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι. Το αντικείμενο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ένα ναυάγιο!
Το ναυάγιο είναι το πλοίο Edro III που ξεκίνησε από τη Λεμεσό φορτωμένο με προορισμό τη Ρόδο στις 8 Δεκεμβρίου 2011. Λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών προσάραξε 15 μέτρα από την ακτή, και το κράτησαν ως αξιοθέατο. 

Από αύριο αλλάζουμε επαρχία. Τελευταία φωτογραφία της περιοχής είναι η Πάφος από ψηλά. 

Σε μιάμισι μέρα είδαμε όσα περισσότερα αξιοθέατα της Πάφου και της επαρχίας της προλαβαίναμε. Εμπειρία αξέχαστη. ....

συνεχίζεται.....

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ Vol. 1

Μια βδομάδα στην Κύπρο. Στο νησί της Μεσογείου για το οποίο ερίζουν Έλληνες, Τούρκοι, Άγγλοι, Ισραηλινοί. Και Ευρωπαϊκή Ένωση βεβαίως. Ένα νησί σημαντικής γεωπολιτικής θέσης το οποίο θεωρώ πολύ άτυχο λόγω της απόστασης από την Ελλάδα, και της άσκησης κακών πολιτικών διαμέσου των αιώνων. Οι Κύπριοι, μια χούφτα άνθρωποι, αντιπαρατίθενται συνέχεια για πολιτικές πρακτικές που ακολουθούνται από τα κόμματα που ανεβαίνουν στην εξουσία.
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την πολιτική. Πήγα στο νησί γιατί είχα ακούσει πολλά και είχα διαβάσει ακόμα περισσότερα για την ιστορία του. Ήθελα να δω αν ισχύουν όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που έβλεπα κατά καιρούς σε φωτογραφίες.

Πριν ξεκινήσω την αφήγηση, θα αναφερθώ σε μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει ο κυπριακός λαός.
Οδηγούν αριστερά! Δεν είναι πρωτότυπο, το γνωρίζουμε, αλλά άλλο να το ξέρεις και άλλο να το ζεις. Όλες τις μέρες είχα την αίσθηση σε κάθε διασταύρωση και σε κάθε κόμβο ότι ήρθε η ώρα μου να πάω στον άλλον κόσμο! Δεν συνηθίζεται εύκολα η οδήγηση στο αριστερό ρεύμα, ακόμα και αν είσαι συνοδηγός. Παντού υπάρχουν πινακίδες που γράφουν: «Προσοχή, οδηγείτε αριστερά». Για να τις έχουν, κάτι περισσότερο θα ξέρουν! 

Το άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ήταν ότι παντού μιλάνε αγγλικά. Οι υπάλληλοι στα καταστήματα πρώτα απευθύνονται στον πελάτη στην αγγλική, και μετά όταν συνειδητοποιούν ότι είσαι Έλληνας, σου μιλάνε ελληνικά. Την πρώτη μέρα μου κακοφάνηκε. Ποιος ο λόγος να δείχνεις ότι έχεις τα αγγλικά ως μητρική γλώσσα. Τελικά κατάλαβα το λόγο και τους δικαιολόγησα. Οι Ελλαδίτες τουρίστες είναι ελάχιστοι! Οι περισσότεροι τουρίστες είναι Ευρωπαίοι και Ρώσοι. Για διάφορους λόγους δεν θεωρούμε την Κύπρο μέρος διακοπών. Αυτό ίσως με κάποιον τρόπο πρέπει να αλλάξει. Αξίζει τον κόπο να πας διακοπές στο νησί αυτό. 

Κάτι άλλο που θα έπρεπε να μας προβληματίσει είναι το γεγονός ότι επειδή ανήκουν στο  ελληνικό έθνος, λογικό είναι να έχουν και αρχαία και νεότερη ιστορία. Αυτήν την ιστορία που έχουν, την αναδεικνύουν σε κάθε βήμα που κάνεις,  σε κάθε στενάκι που περνάς, σε κάθε δρόμο που διασχίζεις. «Εκμεταλλεύονται» την ιστορία και τουριστικά, και οικονομικά, και κοινωνικά. Δείχνουν το υψηλό επίπεδο πολιτισμού που τους διακατέχει. Μήπως θα έπρεπε να παραδειγματιστούμε;

Τέλος, έχουμε ένα κοινό γνώρισμα (καλά, εμείς το είχαμε προ κρίσης, το χάσαμε προς το παρόν, αλλά σίγουρα θα το ξαναβρούμε): παραγγέλνουν πολύ φαγητό, σερβίρουν πολύ φαγητό, και πάντα περισσεύει στο τέλος πολύ φαγητό!
Σε πέντε μέρες φάγαμε πέντε διαφορετικά είδη σεφταλιών, πέντε διαφορετικά είδη ελιών, πέντε διαφορετικά είδη κρεάτων, πέντε διαφορετικά είδη τασιή.....
Το μότο τους είναι να παραγγέλνουν μεζέδες. Μια μερίδα μεζές φτάνει να χορτάσουν δύο άνθρωποι χαλαρά και να περισσέψει και στο πιάτο. Η συνοδός-ξεναγός-φίλη έτρωγε ελάχιστα και μας έλεγε: -Τρώτε, υπάρχουν παιδιά που πεινάνε. Τι μας λες καλέ; Άλλο τρώω, άλλο σκάω από το πολύ φαΐ!! 

.....

Έγραψα πολλά όμως. Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι στο νησί. 

Ημέρα 1η. 

Φεύγουμε από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και δύο ώρες μετά προσγειωνόμαστε στην  Πάφο. Ένα μικρό και όχι πολυσύχναστο αεροδρόμιο, στο οποίο οι ένστολοι που κυκλοφορούν, φαίνονται πολλοί για τον όγκο των τουριστών.
Πολύ ζέστη, όχι όμως ασυνήθιστη για τα δεδομένα του Αυγούστου. Έτσι πίστεψα στην αρχή. Και την πάτησα βέβαια! Το κλίμα δεν είναι εύκρατο αλλά ημιτροπικό και το καταλαβαίνεις μετά από λίγες ώρες που κυκλοφορείς. Όλοι ζουν με κλιμαστικά, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στα καταστήματα. Τέλος πάντων, το καταλαβαίνεις γρήγορα και το παίρνεις απόφαση! 

Πρώτη στάση για καφεδάκι στο λιμάνι της Πάφου.
Όμορφος πεζόδρομος, ιδανικός για βόλτα. 

                         Παντού υπάρχουν μικρά παρκάκια που στολίζουν τον πεζόδρομο.

                      Ο πεζόδρομος είναι ιδανικός για μακρινούς και χαλαρούς περιπάτους.

                        Υπάρχουν πινακίδες που διαφημίζουν την αρχαία ιστορία της Κύπρου.

                                                        Ρολόι κατασκευή από σίδερο.

Παγκάκι! Στην πλάτη είναι σκαλισμένο το ποίημα-ύμνος στον έρωτα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή.
Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις, φοιτάς δ” υπερπόντιος εν τ” αγρονόμοις αυλαίς· καί σ” ούτ” αθανάτων φύξιμος ουδείς ούθ” αμερίων σέ γ” ανθρώπων. Ο δ” έχων μέμηνεν. Σύ καί δικαίων αδίκους φρένας παρασπάς επί λώβα... Αντιγόνη, Σοφοκλή

Το παλιό κτίριο της λιμενικής αρχής το έχουν αξιοποιήσει τουριστικά.

Στην άκρη του λιμανιού υπάρχει το μεσαιωνικό κάστρο της πόλης. Η αρχική του χρήση όπως καταλαβαίνει ο καθένας που το βλέπει ήταν  οχυρό επί βυζαντινής αυτοκρατορίας. Καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των αιώνων. Χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, αλλά και από τους Βρετανούς ως αποθήκη αλατιού! Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται σαν  χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων που γίνονται κάθε Σεπτέμβρη με πολλά δρώμενα.

Η θέα από την ανατολική πλευρά του κάστρου. Κάτω αριστερά φαίνεται η εξέδρα που είναι στημένη για τις εκδηλώσεις, στο κάτω μέρος το λιμάνι και απέναντι η πανέμορφη Πάφος.

Η θέα από τη δυτική πλευρά του κάστρου. Ο πεζόδρομος συνεχίζεται με "οδηγούς" κατασκευές από διάφορους συλλόγους και σχολεία.

Μέσα στο κάστρο υπάρχουν αρχαία αγάλματα και ταυτόχρονα γίνεται και έκθεση με ζωγραφικούς πίνακες ζωγράφων από διάφορα μέρη του κόσμου. 

Παρόλο που μεσημέριασε, δεν σταματήσαμε αλλά συνεχίσαμε την βόλτα μας στα αρχαία της πόλης. 
Φτάνουμε στους Τάφους των Βασιλέων. Των Βασιλέων; Φτιάχτηκαν για βασιλείς, αλλά ποτέ κανένας βασιλιάς δεν τίμησε το μέρος αυτό. Τάφηκαν διάφοροι αξιωματούχοι από τον 4ο αιώνα προ Χριστού, μέχρι και τον 4ο αιώνα μετά Χριστόν. Ακόμα και Χριστιανοί κηδεύτηκαν σε αυτούς τους τάφους. Είναι λαξευμένοι σε συμπαγείς βράχους και είναι λακκοειδείς ή κιβωτιόσχημοι, συχνά δίπλα δίπλα. Πολλοί από τους τάφους βγαίνουν σε αίθριο με περιστύλιο δωρικού ρυθμού! Φαίνονταν σαν να ήταν κατοικίες ζωντανών! 

Κατά καιρούς, ομάδες φοιτητών αρχαιολογίας από όλον τον κόσμο, παίρνουν άδεια και κάνουν ανασκαφές, γιατί έχει ανασκαφεί πλήρως ένα πολύ μικρό ποσοστό της περιοχής! 

Συνεχίζοντας την περιήγηση στην αρχαία νεκρόπολη της Πάφου, φτάνουμε στα ψηφιδωτά. Το 1962, ένας αγρότης καθώς όργωνε, έβγαλε στην επιφάνεια ψηφιδωτά που ήταν κάτω από τη γη επί 16 αιώνες!
Υπάρχουν οι επαύλεις τεσσάρων Ρωμαίων ευγενών, του Ορφέα, του Διόνυσου, του Θησέα και του Αιώνα, των οποίων επαύλεων τα δάπεδα είναι στολισμένα με περίτεχνα ψηφιδωτά που αναπαριστούν σκηνές από την Ελληνική μυθολογία.
Να πω την αλήθεια μου, χάζεψα να τα κοιτάζω, δεν ήξερα πού να πρωτοτραβήξω φωτογραφία και τι, ήθελα να δω, να θαυμάσω. Ούτε θυμάμαι πού βρίσκεται ποιο ψηφιδωτό. (Υπάρχουν σχετικά κείμενα στο ίντερνετ από την επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου τουρισμού της Κύπρου με αρκετές φωτογραφίες.) 

Τελειώνοντας τη βόλτα στο πάρκο αυτό, περνάμε και από το Ρωμαϊκό Ωδείο, την Ρωμαϊκή Αγορά και το Ασκληπιείο. 

Ο φάρος στα δυτικά, μεγαλοπρεπής και ξεχωριστός ανάμεσα στα αρχαία μνημεία. Μια νέα κατασκευή που δεν χαλά την αισθητική του περιβάλλοντος..

Στο ψηλότερο σημείο της Κάτω Πάφου, βλέπουμε την Πάνω Πάφο.
Η πόλη πήρε το όνομά της από την μυθολογική κόρη της Αφροδίτης και του Πυγμαλίωνα. Η Κάτω Πάφος ήταν η έδρα των Ελλήνων βασιλέων της Κύπρου. Γνώρισε μεγάλες δόξες, πράγμα που αποδεικνύεται από τα τόσο μεγαλοπρεπή αρχαία μνημεία της.  Η Πάνω Πάφος, ή αλλιώς Κτήμα, είναι το εμπορικό κέντρο της πόλης. 

Σύμφωνα με την παράδοση στην Πάφο πήγαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και δίδαξαν την καινούρια θρησκεία. Και πάλι σύμφωνα με την παράδοση, ο Παύλος μαστιγώθηκε "παρά μία τεσσαράκοντα", δηλαδή του έδωσαν 39 βουρδουλιές με διαταγή του Ρωμαίου διοικητή Σέργιου Παύλου. Άλλη παράδοση λέει ότι ο Παύλος δίδαξε την καινούρια θρησκεία μπροστά στον Ρωμαίο διοικητή ο οποίος και την ακολούθησε. Έτσι, η Κύπρος ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που είχε Χριστιανό κυβερνήτη! 

Πολλές περιοχές παγκόσμια βρίσκονται υπό την προστασία της UNESCO για τα μνημεία τους. Η UNESCO πρόσθεσε  ολόκληρη την πόλη της Πάφου στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της από το 1980. 
...

Αργά το απόγευμα φεύγουμε από την πόλη, και παίρνουμε το δρόμο προς  Λεμεσό. 
Η τελευταία στάση μας γίνεται στην Πέτρα του Ρωμιού.   

Εδώ μπερδεύεται η ελληνική μυθολογία των προχριστιανικών, με τη μυθολογία των νεότερων χρόνων. Σύμφωνα με το μύθο, ο Κρόνος έκοψε τους όρχεις του πατέρα του Ουρανού και τους πέταξε. Στο σημείο εκείνο, αναδύθηκε η Αφροδίτη, στο όμορφο αυτό κομμάτι της ακτογραμμής της Κύπρου.
Το όνομα όμως η περιοχή το πήρε από τον θρυλικό βυζαντινό ήρωα, τον Διγενή Ακρίτα. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Διγενής  Ακρίτας με το ένα χέρι πιάστηκε από την οροσειρά της Κερύνειας σχηματίζοντας τον Πενταδάκτυλο, και με το άλλο χέρι σήκωσε έναν τεράστιο βράχο τον οποίο πέταξε στο στόλο των Σαρακηνών που προσπαθούσαν να δέσουν στο λιμάνι για να λεηλατήσουν την περιοχή. 

 Για να κατέβεις στην παραλία διασχίζεις ένα υπόγειο τούνελ κάτω από τον αυτοκινητόδρομο.

Ο βράχος που πέταξε ο Διγενής στα πλοία των Σαρακηνών στέκεται εκεί αγέρωχος. 

Η πρώτη μέρα στο νησί τελειώνει, πώς αλλιώς! Με μεζέδες στον Μακάριο. Ίσως κάποτε μου δοθεί η ευκαιρία να μάθω τι σημαίνουν τα αρχικά Α.Μ.Ε.Κ που είναι στην επωνυμία του μαγαζιού! 

συνεχίζεται..........