Roman Herzog. Πόσο γνωστός είναι αυτός ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας;
Γεννημένος το 1934 στην Βαυαρία, σπούδασε νομικά. Δικαστής στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο, και πρόεδρος του από το 1987 μέχρι το 1994.
Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας μετά την επανένωσή της το 1990. Υπηρέτησε από το 1994 μέχρι το 1999.
Τον εξέλεξε η Bundesversammlung (ομοσπονδιακή συνέλευση) στις 23 Μαΐου 1994.
Ως πρόεδρος συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την 50η επέτειο της εξέγερσης της Βαρσοβίας κατά της ναζιστικής κατοχής. Στην ομιλία του ζήτησε "συγχώρεση για ότι έκαναν οι Γερμανοί".
Το 2000 ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης που συνέταξε το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν πριν από δύο μέρες έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Der Handelsblatt» και έκανε δυο απαράδεκτες δηλώσεις.
1η: Οι χώρες που έχουν τώρα πρόβλημα, είχαν παραλείψει μέτρα λιτότητας και μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας επί 60 χρόνια, για να καταλήξει: «Το να μιμούνται όμως τα λάθη τους μόνο για χάρη της ειρήνης, δεν θα μπορούσε να συνεχισθεί».
Ουσιαστικά επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. όταν όμως ο άνθρωπος βρίσκεται σε πόλεμο, κοιτάει να σώσει τη ζωή τη δική του και της οικογένειάς του. Το έχει σκεφτεί αυτό;
2η: «Ως γενέτειρα της δημοκρατίας θεωρώ την Ελβετία και την Αγγλία και όχι την Ελλάδα». Έτσι όπως κατάντησαν τη δημοκρατία, όντως ΑΥΤΗ η δημοκρατία δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα!.
Αλλά η δημοκρατία όπως πρέπει να νοείται, γεννήθηκε στην Ελλάδα και σκοτώθηκε στη Βαϊμάρη στις 30 Ιανουαρίου του 1933 όταν παρέδωσαν οι Γερμανοί την εξουσία στον Χίτλερ και αυτό δεν μας το συγχωρούν.
Η δήλωση αυτή θα ήταν ανάξια λόγου, αν δεν έδειχνε τη λογική και τις προθέσεις του γερμανικού κατεστημένου.
Η απάντησή μας μόνο μία μπορεί να είναι. Ο Νίτσε!
Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο "Η Γέννηση της Τραγωδίας" που έγραψε το 1872 στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερη μνεία στο ελληνικό έθνος.
"Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.΄
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το δηλητήριο με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. "
Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι ο Νίτσε αναφερόταν στους αρχαίους Έλληνες και όχι στους σημερινούς Νεοέλληνες. Ωστόσο κάτι έχουμε πάρει και εμείς από αυτούς. Ας μην ξεχνάμε το 1821, το 1940, το Πολυτεχνείο και εποχές κατά τις οποίες καταφέραμε να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας, άσχετα με το πώς μας αντιμετώπιζαν ντόπιοι και ξένοι.
Ήρθε ο καιρός να αποδείξουμε ότι η κληρονομιά είναι βαριά, αλλά μπορούμε να την σηκώσουμε.
Μπορούμε για άλλη μια φορά να δείξουμε σε όλους αυτούς τους αμφισβητίες που συνδιαλέγονται με τους πολιτικούς μας, για το ποια είναι η πραγματική δημοκρατία του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη.
0 σχολίασαν:
Δημοσίευση σχολίου