Θα ξεκινήσω με τη βιογραφία ενός σημαντικού νομικού και οικονομολόγου.
Ο Δημήτρης Μπάτσης, γεννημένος το 1916 στην Αθήνα, γιος του βασιλόφρονα ναυάρχου Α. Μπάτση, ήταν γόνος πλούσιας μεγαλοαστικής οικογένειας.
Υπήρξε εκδότης και διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Ανταίος" το οποίο κυκλοφορούσε από το 1945 μέχρι το 1951.
Το 1946 στο περιοδικό αυτό δημοσίευσε ένα άρθρο μόνο με τα αρχικά του ονόματός του σχετικά με τη "Σύμβαση Κούπερ".
Έγραψε το βιβλίο "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα", το οποίο δημοσιεύτηκε το 1947.
Συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1951 με την κατηγορία της διενέργειας κατασκοπείας κατά των συμφερόντων του κράτους. Η δίκη ξεκίνησε στις 15 Φεβρουαρίου του 1952 από το 1ο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών με 29 κατηγορούμενους, από τους οποίους καταδικάστηκαν σε θάνατο οι 8.
Στις 30 Μαρτίου 1952 οδηγήθηκε μαζί με τους Νίκο Μπελογιάννη, Νίκο Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη στο στρατόπεδο του Γουδί και εκτελέστηκαν στις 3 τα ξημερώματα υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων. Τάφηκαν στο Τρίτο Νεκροταφείο την ίδια μέρα.
Κατηγορήθηκε από τους συγκατηγορούμενούς του ότι λύγισε στη δίκη. Στην απολογία του απαρνήθηκε τη μαρξιστική ιδεολογία και τον κομμουνισμό, σαν ένδειξη μεταμέλειας πρότεινε να καταταχθεί στον στρατό και να πάει στον πόλεμο της Κορέας. Γιατί άραγε δεν δέχτηκαν τη μεταμέλειά του, γιατί άραγε τον καταδίκασαν και τον τουφέκισαν μαζί με τους άλλους τρεις και όχι με όλους όσους καταδικάστηκαν, γιατί άραγε εκτελέστηκαν νύχτα, κάτι που ούτε οι Γερμανοί δεν έκαναν;
Και εδώ φτάνουμε σε άλλη μια θεωρία συνωμοσίας;
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου του έγινε το 1947 από τις εκδόσεις "Τα Νέα Βιβλία-Α.Ε." με επιμέλεια του ίδιου του συγγραφέα.
Στο βιβλίο αυτό αποκαλύπτει τη σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα με την Αμερική. Η σύμβαση ονομαζόταν Hugh Cooper & Co Inc Chemical Construction Corporation. Υπογράφηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1940 και έληγε στις 31 Δεκεμβρίου 2010! (Άραγε η σύμβαση έχει ανανεωθεί;)
Η υπογραφή της σύμβασης δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ με αριθμό 65, και κυρώθηκε με τον αναγκαστικό νόμο 2220/1940.
Η συμφωνία υπογράφηκε ανάμεσα το Ελληνικό Δημόσιο και στην Αμερικανική Hellenic Hydro-Electric and Mettalurgical Corporation (Ελληνική Υδροηλεκτρική και Μεταλλουργική Εταιρία). Η δεύτερη συστάθηκε το 1937 στην Αμερική από δύο αμερικάνικες εταιρίες, την Hugh Cooper και την Chemical Construction Corporation.
Τι αναφέρεται στη σύμβαση αυτή;
Η εταιρία παίρνει τα δικαιώματα για αποκλειστική εκμετάλλευση των νερών του Αχελώου στις περιοχές Κρεμαστά, Πρεβέντζα, Κριεκούκι και τους παραπόταμους Μέγδοβα, Αγραφειώτικο, Ασπροπόταμο, καθώς και τα δικαιώματα από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που θα παράγουν τα υδροηλεκτρικά έργα για τα επόμενα 70 χρόνια.
Το Ελληνικό Δημόσιο παραχωρεί το αποκλειστικό δικαίωμα ύδρευσης και εκμετάλλευσης των υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων, των γραμμών μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας, τη χρησιμοποίησή της από τις ηλεκτροχημικές και ηλεκτρομεταλλουργικές βιομηχανίες που θα ιδρύσει, και τη μεταφορά της για ηλεκτρισμό σε άλλες περιοχές της χώρας.
Η Αμερικανική Εταιρία με τη σειρά της είναι υποχρεωμένη να κάνει κάποια έργα, μερικά από τα οποία είναι φράγματα, υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις, έργα αποχέτευσης, έργα υπερχειλίσεων, γραμμές μεταφοράς.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος παραχώρησης της έκτασης χωρίς χάρτη, αρκεί να αναφέρω ότι το έργο ξεκινά από τα Κρεμαστά, διασχίζει το νομό Αιτωλοακαρνανίας, το νομό Ευρυτανίας και φτάνει στο νομό Τρικάλων.
Ουσιαστικά τους δίνει το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν τους υδάτινους πόρους μεγάλων περιοχών της Ελλάδας και να δημιουργήσουν βιομηχανικές εγκαταστάσεις άρρηκτα συνδεδεμένες με τον ορυκτό πλούτο της χώρας.
Επίσης τους δίνει το δικαίωμα να είναι ιδιοκτήτες των εγκαταστάσεων και μετά τη λήξη της σύμβασης.
Η εταιρία-ανάδοχος δικαιούται να παράγει τα παρακάτω προϊόντα:
- άζωτο
- μη σιδηρούχα μέταλλα (αργύλιο, μαγνήσιο, χαλκό, μαγγάνιο, μόλυβδο, κασσίτερο κ.ά.)
- χρώμιο
- όλους τους συνδυασμούς των παραπάνω μετάλλων
Επίσης στη σύμβαση αναφέρεται ότι βιομηχανίες μπορούν να φτιαχτούν και στην Ιτέα και τα περίχωρα αυτής. Ο νομός Φωκίδας είναι όμως γνωστό (από τότε από ότι φαίνεται) ότι είναι πλούσιος σε βωξίτη, από τον οποίο παράγεται το αλουμίνιο!!!!
Η σύμβαση αυτή τελικά δεν εφαρμόστηκε ποτέ! Το έργο κατασκευής υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων στα Κρεμαστά έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί μέχρι πέντε χρόνια μετά την έναρξή του και μέχρι το 1952. Η Ελλάδα όμως ενεπλάκη στον πόλεμο, οι συσχετισμοί δυνάμεων άλλαξαν και η αμερικάνικη εταιρία ποτέ δεν διεκδίκησε τα δικαιώματά της καθώς και η ίδια δεν ήταν ποτέ συνεπής προς τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει.
Η εκτέλεση του Δημήτρη Μπάτση έγινε για να θαφτεί μαζί του και το βιβλίο του με τις αποκαλύψεις;
Η σύμβαση Cooper μήπως ήταν τελικά η τροχοπέδη για την ανάπτυξη της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια;
Η σύμβαση άραγε ανανεώθηκε, ίσως με καινούριους αναδόχους;
Σχετίζεται το γεγονός ότι μόλις έληξε η σύμβαση το 2010 μπήκαμε στο Δ.Ν.Τ.;
Μήπως η σύμβαση αυτή είναι το πρότυπο για τις ξένες εταιρίες που θέλουν να βάλουν χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας;
Τελικά όλα αυτά είναι θεωρία συνωμοσίας;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
