Ήμουν κι εγώ εκεί. Στην πορεία που διοργάνωσε η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία στις 27 Σεπτεμβρίου. Πέρασε ακριβώς ένας μήνας για να βρω το κουράγιο να γράψω τι αποκόμισα από αυτή τη μέρα. Μου είναι δύσκολο, γιατί τα συναισθήματά μου είναι αντικρουόμενα. Από τη μία, να βλέπεις τυφλούς, ανάπηρους, νεφροπαθείς, ασθενείς με σοβαρές ασθένειες που δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει την επόμενη μέρα με την υγεία τους αλλά και τι θα αποφασίσει το κράτος για αυτούς, και από την άλλη, η κόντρα μεταξύ της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία και της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων.
Δεν μετανιώνω όμως που ήμου εκεί για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Γνώρισα ανθρώπους από την Κοινότητα που είχαμε επικοινωνία μόνο μέσω του ίντερνετ. Η χαρά που έχω πάρει από τη συνάντησή μου μαζί τους δεν περιγράφεται. Τους ευχαριστώ, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς για τη χαρά και την τιμή που μου κάνατε.
Θα αφήσω για το τέλος τα συναισθήματα που πήρα από αυτή την πορεία.
Ο κόσμος αρκετός. Σίγουρα όχι τόσος όσος στο συλλαλητήριο του 2011.
Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο ένας ηλικιωμένος, δεμένος με αλυσίδες στα πόδια και κρατώντας ένα πλακάτ, γύριζε γύρω γύρω όλη την πλατεία.
Όταν ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης, πρόεδρος της ΕΣΑΜΕΑ, από το μεγάφωνο ενός αυτοκινήτου άρχισε να ακούγεται δυνατά μουσική και κάποια ακατανόητα συνθήματα. Δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία και λίγο αργότερα η πορεία ξεκίνησε προς τη Βουλή.
Όπως θα δείτε στην επόμενη φωτογραφία, κεφαλή της πορείας ήταν η ΣΕΑΑΝ, κλάδος του ΠΑΜΕ.
Πίσω ακολουθούσε ο σύλλογος Κ.Ε.Φ.Ι. με μπροστάρη την κυρία Λαγαρή (στο κέντρο)
Ακολουθούν άλλες ομάδες ατόμων με προβλήματα.
Ακολουθούσε το ΗΠΑΡΧΩ, αριστερά στο πανό η γραμματέας του συλλόγου κυρία Θεοδωρίδου και αριστερά στη φωτογραφία η πρόεδρος κυρία Μουτζίδη (η όμορφη ξανθιά).
Πιο πίσω η ομοσπονδία νεφροπαθών και ο σύλλογος μεταμοσχευμένων νεφρού.
Παρακάτω, θα δείτε χαρακτηριστικές φωτογραφίες που τράβηξαν την προσοχή όχι μόνο του κόσμου αλλά και δημοσιογράφων, ελλήνων και ξένων.
Σε όλη την διάρκεια της πορείας, πηγαινοερχόμουν από την αρχή της ως το τέλος της ψάχνοντας δύο συγκεκριμένα πανό. Το πρώτο που έψαχνα το βρήκα όταν φτάσαμε στην είσοδο της Βουλής!
Το δεύτερο πανό που έψαχνα, του Πανελλήνιου Συνδέσμου Νεφροπαθών δεν το είδα ποτέ.
Επίσης δεν είδα πανό από κανέναν από τους δύο συλλόγους αθλουμένων νεφροπαθών που υπάρχουν. Δεν θέλω όμως να αδικήσω κανέναν και διευκρινίζω ότι επειδή δεν γνωρίζω τα άτομα που ανήκουν στους συλλόγους αυτούς, μπορεί να ήταν στην πορεία σε άλλες ομάδες.
Φτάνοντας στη Βουλή, είχαν κλειστή την είσοδό της με κλούβες και με δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, οι οποίοι δεν φορούσαν πλήρη εξάρτηση. Κόσμος κουρασμένος ακουμπούσε πάνω στις κλούβες για να ξεκουραστεί, δίπλα στους ματατζήδες (πιτσιρικάδες ως επί τω πλείστον).
Φτάνοντας στη Βουλή, είχαν κλειστή την είσοδό της με κλούβες και με δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, οι οποίοι δεν φορούσαν πλήρη εξάρτηση. Κόσμος κουρασμένος ακουμπούσε πάνω στις κλούβες για να ξεκουραστεί, δίπλα στους ματατζήδες (πιτσιρικάδες ως επί τω πλείστον).
Αρκετή ώρα μετά, κατέβηκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Κουρουμπλής και μίλησε στις κάμερες υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, χαιρέτησε γνωστούς του και αποχώρησε.
Θα δείτε και μια τελευταία φωτογραφία. Σε αυτήν, συζητάνε μέλη της Κοινότητάς μας με έναν υπεύθυνο του ΠΑΜΕ που φώναζε τα συνθήματα.
Τώρα πρέπει να εξηγήσω γιατί αισθάνθηκα άσχημα και γιατί έφτασα στο σημείο κάποια στιγμή να πιστέψω ότι το συλλαλητήριο αυτό ήταν μια αποτυχία.
Σε όλη τη διάρκεια της πορείας που κράτησε πολύ ώρα και άρρωστοι άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν για να φτάσουν μέχρι τη Βουλή, από ένα μεγάφωνο συνοδευτικού αυτοκινήτου, ακουγόταν το παρακάτω σύνθημα:
'ΝΟΥ ΔΟΥ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ ΕΣΑΜΕΑ
ΚΑΝΟΥΝΕ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ'
Με ξένισε το σύνθημα αυτό και απευθύνθηκα σε ιθύνοντα ενός μεγάλου συλλόγου για να ρωτήσω, πώς είναι δυνατό να καλεί σε συλλαλητήριο η ΕΣΑΜΕΑ και να ακούγονται συνθήματα εναντίον της. Μου είπε αυτό που δεν γνωρίζει κανείς μας. Οι σύλλογοι που ήταν εκεί, δεν ανήκουν όλοι στην ΕΣΑΜΕΑ αλλά κάποιοι ανήκουν στην ΣΕΑΑΝ και ποτέ δεν έχουν καταφέρει αυτές οι δύο μεγάλες οργανώσεις να τα βρουν για να προωθήσουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Λίγο αργότερα απευθύνθηκα σε δύο μέλη της ΣΕΑΑΝ ώστε να μάθω και τη δική τους άποψη. Να πω εδώ ότι ήταν της ομάδας περιφρούρησης (τώρα γιατί χρειαζόταν ομάδα περιφρούρησης, αρκετοί ίσως θα είδατε στην τηλεόραση τα ΜΑΤ να συγκρούονται με 'ασθενείς'. Δεν ήταν ασθενείς. Ήταν η ομάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ με τα οποία είχα μιλήσει νωρίτερα και μου είχαν πει ότι δεν έχουν οι ίδιοι πρόβλημα αλλά τα παιδιά τους).
Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.
Τους ρώτησα γιατί ακούγεται το συγκεκριμένο σύνθημα και γιατί τόση ένταση, εφόσον όλοι προσπαθούμε για τα δικαιώματα των ασθενών. Μου είπαν ότι ο Βαρδακαστάνης και οι συν αυτοί είναι πουλημένοι στις κυβερνήσεις, δεν ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των ασθενών αλλά για τις υψηλές θέσεις, και μόνο η ΣΕΑΑΝ έχει καταφέρει να κερδίσει όλα αυτά που απολαμβάνουν τώρα όλοι. Τους ξαναλέω ότι ο κόσμος κατέβηκε λόγω του προσκλητηρίου της ΕΣΑΜΕΑ και όχι της ΣΕΑΑΝ και αφού πιστεύουν ότι η ΕΣΑΜΕΑ είναι λάθος, γιατί κάνουν πορεία μαζί. Δεν μου απάντησαν, αλλά αυτό που έλεγαν συνέχεια ήταν ότι πρέπει όλοι να είμαστε με την ΣΕΑΑΝ και όταν τους είπα ότι προσωπικά με ξενίζει να είμαι κάτω από σημαίες του ΠΑΜΕ και δεν με αφορούν τα πολιτικά πιστεύω των αναπήρων, μου απάντησαν με "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"! Δεν πήρα ποτέ απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, αντίθετα έμαθα ότι ο αγώνας τους τώρα πια είναι να μην κλείσει το Κοργιαλένιο Θεραπευτήριο (ελπίζω να το γράφω σωστά).
Δεν είχε νόημα να παραμείνουμε εκεί και πήγαμε μια παρέα για καφέ. Παρακολουθώντας από ψηλά την είσοδο της Βουλής βλέπαμε ότι ενώ ο κόσμος είχε διαλυθεί, οι κλούβες δεν έφευγαν. Το βράδυ στην τηλεόραση είδαμε ότι "έπεσε ξύλο ανάμεσα στα ΜΑΤ και σε ΑΜΕΑ".
Στην επικεφαλίδα έβαλα τη λέξη ανάπηροι μέσα σε εισαγωγικά. Ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι είναι ανάπηροι, όχι στο κορμί, αλλά στον εγκέφαλο. Δεν αφορά ένα ΑΜΕΑ αν υπάρχουν δύο μεγάλες ομοσπονδίες ή η κόντρα μεταξύ τους. Το κάθε άτομο με σωματική αναπηρία, τυφλό, παράλυτο, νεφροπαθή, το ενδιαφέρει να έχει ποιοτική ζωή και ποιοτική ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.
Τα άτομα που κατέβηκαν στην πορεία φέτος ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που κατέβηκαν το 2011, και στην επόμενη θα είναι ελάχιστα. Ας το δουν όλοι αυτοί οι γενικοί κουμανταδόροι και των δύο οργανώσεων. Να βρουν τρόπο να θεραπεύσουν την αναπηρία στον εγκέφαλό τους για να βοηθήσουν τους πραγματικά αναπήρους να μη χαθεί και το εναπομείναν κοινωνικό κράτος. Τώρα θα μου πείτε, εδώ διαχωρίζονται νεφροπαθείς που κάνουν αιμοκάθαρση, με τους νεφροπαθείς που κάνουν περιτοναϊκή και τους μεταμοσχευμένους νεφρού. Τα κολλήματα πολλά και μάλλον πρέπει κάτι να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση πριν να είναι πολύ αργά για όλους.
Τελειώνοντας να πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα Καρατζή, τη Μάρθα Σκουρτέλη, την κόρη της Μυρτώ, την Μαργαρίτα Ιωσηφίδου, την Τζίνα Μετζίνη, την Αναστασία Λαγογιάννη, την Αναστασία Τζήλιου, τον Κώστα Τσαλκιτζή, τον Γαβριήλ Λεγάτο, τον Ηλία Καρακώστα, τον Φίλιππα Πατεράκη, τον Χρήστο Καραγκιόζη, τον Μάριο Μαρκόπουλο που μου έκαναν την τιμή να τους γνωρίσω και από κοντά.
Επίσης να ευχαριστήσω τον Νίκο Κωνσταντινίδη, τον Αντρέα Καψάσκη και τη Χρύσα Φλωροπούλου που μου έδωσαν την ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω.
Στην πορεία ήταν και ο Γιάννης Αρκάς καθώς και ο Παναγιώτης Μαντέλος, τους οποίους δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, και ελπίζω να γίνει κάποια άλλη φορά.
(να με συχωρήσετε αν έγραψα λάθος κάποιο όνομα)
Κάτι τελευταίο. Γνώρισα από κοντά την πρόεδρο και τη γραμματέα του συλλόγου ΗΠΑΡΧΩ που πάντα στεκόμαστε δίπλα δίπλα σε κάθε κίνηση που θέλουμε να κάνουμε και πάντα ενημερώνει η Κοινότητα τον σύλλογο ΗΠΑΡΧΩ και το αντίστροφο. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει σε όλους. Δεν έχει διαφορά αν εγώ είμαι δότης, ο άλλος είναι νεφροπαθής και ο τρίτος ηπατομεταμοσχευμένος. Μας ενώνουν πολλά και δεν μας χωρίζει τίποτα.α και άρρωστοι άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν για να φτάσουν μέχρι τη Βουλή, από ένα μεγάφωνο συνοδευτικού αυτοκινήτου, ακουγόταν το παρακάτω σύνθημα: 'ΝΟΥ ΔΟΥ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ ΕΣΑΜΕΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ' Με ξένισε το σύνθημα αυτό και απευθύνθηκα σε ιθύνοντα ενός μεγάλου συλλόγου για να ρωτήσω, πώς είναι δυνατό να καλεί σε συλλαλητήριο η ΕΣΑΜΕΑ και να ακούγονται συνθήματα εναντίον της. Μου είπε αυτό που δεν γνωρίζει κανείς μας. Οι σύλλογοι που ήταν εκεί, δεν ανήκουν όλοι στην ΕΣΑΜΕΑ αλλά κάποιοι ανήκουν στην ΣΕΑΑΝ και ποτέ δεν έχουν καταφέρει αυτές οι δύο μεγάλες οργανώσεις να τα βρουν για να προωθήσουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Λίγο αργότερα απευθύνθηκα σε δύο μέλη της ΣΕΑΑΝ ώστε να μάθω και τη δική τους άποψη. Να πω εδώ ότι ήταν της ομάδας περιφρούρησης (τώρα γιατί χρειαζόταν ομάδα περιφρούρησης, αρκετοί ίσως θα είδατε στην τηλεόραση τα ΜΑΤ να συγκρούονται με 'ασθενείς'. Δεν ήταν ασθενείς. Ήταν η ομάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ με τα οποία είχα μιλήσει νωρίτερα και μου είχαν πει ότι δεν έχουν οι ίδιοι πρόβλημα αλλά τα παιδιά τους). Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Τους ρώτησα γιατί ακούγεται το συγκεκριμένο σύνθημα και γιατί τόση ένταση, εφόσον όλοι προσπαθούμε για τα δικαιώματα των ασθενών. Μου είπαν ότι ο Βαρδακαστάνης και οι συν αυτοί είναι πουλημένοι στις κυβερνήσεις, δεν ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των ασθενών αλλά για τις υψηλές θέσεις, και μόνο η ΣΕΑΑΝ έχει καταφέρει να κερδίσει όλα αυτά που απολαμβάνουν τώρα όλοι. Τους ξαναλέω ότι ο κόσμος κατέβηκε λόγω του προσκλητηρίου της ΕΣΑΜΕΑ και όχι της ΣΕΑΑΝ και αφού πιστεύουν ότι η ΕΣΑΜΕΑ είναι λάθος, γιατί κάνουν πορεία μαζί. Δεν μου απάντησαν, αλλά αυτό που έλεγαν συνέχεια ήταν ότι πρέπει όλοι να είμαστε με την ΣΕΑΑΝ και όταν τους είπα ότι προσωπικά με ξενίζει να είμαι κάτω από σημαίες του ΠΑΜΕ και δεν με αφορούν τα πολιτικά πιστεύω των αναπήρων, μου απάντησαν με "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"! Δεν πήρα ποτέ απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, αντίθετα έμαθα ότι ο αγώνας τους τώρα πια είναι να μην κλείσει το Κοργιαλένιο Θεραπευτήριο (ελπίζω να το γράφω σωστά). Δεν είχε νόημα να παραμείνουμε εκεί και πήγαμε μια παρέα για καφέ. Παρακολουθώντας από ψηλά την είσοδο της Βουλής βλέπαμε ότι ενώ ο κόσμος είχε διαλυθεί, οι κλούβες δεν έφευγαν. Το βράδυ στην τηλεόραση είδαμε ότι "έπεσε ξύλο ανάμεσα στα ΜΑΤ και σε ΑΜΕΑ". Στην επικεφαλίδα έβαλα τη λέξη ανάπηροι μέσα σε εισαγωγικά. Ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι είναι ανάπηροι, όχι στο κορμί, αλλά στον εγκέφαλο. Δεν αφορά ένα ΑΜΕΑ αν υπάρχουν δύο μεγάλες ομοσπονδίες ή η κόντρα μεταξύ τους. Το κάθε άτομο με σωματική αναπηρία, τυφλό, παράλυτο, νεφροπαθή, το ενδιαφέρει να έχει ποιοτική ζωή και ποιοτική ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Τα άτομα που κατέβηκαν στην πορεία φέτος ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που κατέβηκαν το 2011, και στην επόμενη θα είναι ελάχιστα. Ας το δουν όλοι αυτοί οι γενικοί κουμανταδόροι και των δύο οργανώσεων. Να βρουν τρόπο να θεραπεύσουν την αναπηρία στον εγκέφαλό τους για να βοηθήσουν τους πραγματικά αναπήρους να μη χαθεί και το εναπομείναν κοινωνικό κράτος. Τώρα θα μου πείτε, εδώ διαχωρίζονται νεφροπαθείς που κάνουν αιμοκάθαρση, με τους νεφροπαθείς που κάνουν περιτοναϊκή και τους μεταμοσχευμένους νεφρού. Τα κολλήματα πολλά και μάλλον πρέπει κάτι να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση πριν να είναι πολύ αργά για όλους. Τελειώνοντας να πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα Καρατζή, τη Μάρθα Σκουρτέλη, την κόρη της Μυρτώ, την Μαργαρίτα Ιωσηφίδου, την Τζίνα Μετζίνη, την Αναστασία Λαγογιάννη, την Αναστασία Τζήλιου, τον Κώστα Τσαλκιτζή, τον Γαβριήλ Λεγάτο, τον Ηλία Καρακώστα, τον Φίλιππα Πατεράκη, τον Χρήστο Καραγκιόζη, τον Μάριο Μαρκόπουλο που μου έκαναν την τιμή να τους γνωρίσω και από κοντά. Επίσης να ευχαριστήσω τον Νίκο Κωνσταντινίδη, τον Αντρέα Καψάσκη και τη Χρύσα Φλωροπούλου που μου έδωσαν την ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω. Στην πορεία ήταν και ο Γιάννης Αρκάς καθώς και ο Παναγιώτης Μαντέλος, τους οποίους δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, και ελπίζω να γίνει κάποια άλλη φορά. (να με συχωρήσετε αν έγραψα λάθος κάποιο όνομα) Κάτι τελευταίο. Γνώρισα από κοντά την πρόεδρο και τη γραμματέα του συλλόγου ΗΠΑΡΧΩ που πάντα στεκόμαστε δίπλα δίπλα σε κάθε κίνηση που θέλουμε να κάνουμε και πάντα ενημερώνει η Κοινότητα τον σύλλογο ΗΠΑΡΧΩ και το αντίστροφο. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει σε όλους. Δεν έχει διαφορά αν εγώ είμαι δότης, ο άλλος είναι νεφροπαθής και ο τρίτος ηπατομεταμοσχευμένος. Μας ενώνουν πολλά και δεν μας χωρίζει τίποτα.
Σε όλη τη διάρκεια της πορείας που κράτησε πολύ ώρα και άρρωστοι άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν για να φτάσουν μέχρι τη Βουλή, από ένα μεγάφωνο συνοδευτικού αυτοκινήτου, ακουγόταν το παρακάτω σύνθημα:
'ΝΟΥ ΔΟΥ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ ΕΣΑΜΕΑ
ΚΑΝΟΥΝΕ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ'
Με ξένισε το σύνθημα αυτό και απευθύνθηκα σε ιθύνοντα ενός μεγάλου συλλόγου για να ρωτήσω, πώς είναι δυνατό να καλεί σε συλλαλητήριο η ΕΣΑΜΕΑ και να ακούγονται συνθήματα εναντίον της. Μου είπε αυτό που δεν γνωρίζει κανείς μας. Οι σύλλογοι που ήταν εκεί, δεν ανήκουν όλοι στην ΕΣΑΜΕΑ αλλά κάποιοι ανήκουν στην ΣΕΑΑΝ και ποτέ δεν έχουν καταφέρει αυτές οι δύο μεγάλες οργανώσεις να τα βρουν για να προωθήσουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Λίγο αργότερα απευθύνθηκα σε δύο μέλη της ΣΕΑΑΝ ώστε να μάθω και τη δική τους άποψη. Να πω εδώ ότι ήταν της ομάδας περιφρούρησης (τώρα γιατί χρειαζόταν ομάδα περιφρούρησης, αρκετοί ίσως θα είδατε στην τηλεόραση τα ΜΑΤ να συγκρούονται με 'ασθενείς'. Δεν ήταν ασθενείς. Ήταν η ομάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ με τα οποία είχα μιλήσει νωρίτερα και μου είχαν πει ότι δεν έχουν οι ίδιοι πρόβλημα αλλά τα παιδιά τους).
Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.
Τους ρώτησα γιατί ακούγεται το συγκεκριμένο σύνθημα και γιατί τόση ένταση, εφόσον όλοι προσπαθούμε για τα δικαιώματα των ασθενών. Μου είπαν ότι ο Βαρδακαστάνης και οι συν αυτοί είναι πουλημένοι στις κυβερνήσεις, δεν ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των ασθενών αλλά για τις υψηλές θέσεις, και μόνο η ΣΕΑΑΝ έχει καταφέρει να κερδίσει όλα αυτά που απολαμβάνουν τώρα όλοι. Τους ξαναλέω ότι ο κόσμος κατέβηκε λόγω του προσκλητηρίου της ΕΣΑΜΕΑ και όχι της ΣΕΑΑΝ και αφού πιστεύουν ότι η ΕΣΑΜΕΑ είναι λάθος, γιατί κάνουν πορεία μαζί. Δεν μου απάντησαν, αλλά αυτό που έλεγαν συνέχεια ήταν ότι πρέπει όλοι να είμαστε με την ΣΕΑΑΝ και όταν τους είπα ότι προσωπικά με ξενίζει να είμαι κάτω από σημαίες του ΠΑΜΕ και δεν με αφορούν τα πολιτικά πιστεύω των αναπήρων, μου απάντησαν με "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"! Δεν πήρα ποτέ απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, αντίθετα έμαθα ότι ο αγώνας τους τώρα πια είναι να μην κλείσει το Κοργιαλένιο Θεραπευτήριο (ελπίζω να το γράφω σωστά).
Δεν είχε νόημα να παραμείνουμε εκεί και πήγαμε μια παρέα για καφέ. Παρακολουθώντας από ψηλά την είσοδο της Βουλής βλέπαμε ότι ενώ ο κόσμος είχε διαλυθεί, οι κλούβες δεν έφευγαν. Το βράδυ στην τηλεόραση είδαμε ότι "έπεσε ξύλο ανάμεσα στα ΜΑΤ και σε ΑΜΕΑ".
Στην επικεφαλίδα έβαλα τη λέξη ανάπηροι μέσα σε εισαγωγικά. Ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι είναι ανάπηροι, όχι στο κορμί, αλλά στον εγκέφαλο. Δεν αφορά ένα ΑΜΕΑ αν υπάρχουν δύο μεγάλες ομοσπονδίες ή η κόντρα μεταξύ τους. Το κάθε άτομο με σωματική αναπηρία, τυφλό, παράλυτο, νεφροπαθή, το ενδιαφέρει να έχει ποιοτική ζωή και ποιοτική ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.
Τα άτομα που κατέβηκαν στην πορεία φέτος ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που κατέβηκαν το 2011, και στην επόμενη θα είναι ελάχιστα. Ας το δουν όλοι αυτοί οι γενικοί κουμανταδόροι και των δύο οργανώσεων. Να βρουν τρόπο να θεραπεύσουν την αναπηρία στον εγκέφαλό τους για να βοηθήσουν τους πραγματικά αναπήρους να μη χαθεί και το εναπομείναν κοινωνικό κράτος. Τώρα θα μου πείτε, εδώ διαχωρίζονται νεφροπαθείς που κάνουν αιμοκάθαρση, με τους νεφροπαθείς που κάνουν περιτοναϊκή και τους μεταμοσχευμένους νεφρού. Τα κολλήματα πολλά και μάλλον πρέπει κάτι να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση πριν να είναι πολύ αργά για όλους.
Τελειώνοντας να πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα Καρατζή, τη Μάρθα Σκουρτέλη, την κόρη της Μυρτώ, την Μαργαρίτα Ιωσηφίδου, την Τζίνα Μετζίνη, την Αναστασία Λαγογιάννη, την Αναστασία Τζήλιου, τον Κώστα Τσαλκιτζή, τον Γαβριήλ Λεγάτο, τον Ηλία Καρακώστα, τον Φίλιππα Πατεράκη, τον Χρήστο Καραγκιόζη, τον Μάριο Μαρκόπουλο που μου έκαναν την τιμή να τους γνωρίσω και από κοντά.
Επίσης να ευχαριστήσω τον Νίκο Κωνσταντινίδη, τον Αντρέα Καψάσκη και τη Χρύσα Φλωροπούλου που μου έδωσαν την ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω.
Στην πορεία ήταν και ο Γιάννης Αρκάς καθώς και ο Παναγιώτης Μαντέλος, τους οποίους δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, και ελπίζω να γίνει κάποια άλλη φορά.
(να με συχωρήσετε αν έγραψα λάθος κάποιο όνομα)
Κάτι τελευταίο. Γνώρισα από κοντά την πρόεδρο και τη γραμματέα του συλλόγου ΗΠΑΡΧΩ που πάντα στεκόμαστε δίπλα δίπλα σε κάθε κίνηση που θέλουμε να κάνουμε και πάντα ενημερώνει η Κοινότητα τον σύλλογο ΗΠΑΡΧΩ και το αντίστροφο. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει σε όλους. Δεν έχει διαφορά αν εγώ είμαι δότης, ο άλλος είναι νεφροπαθής και ο τρίτος ηπατομεταμοσχευμένος. Μας ενώνουν πολλά και δεν μας χωρίζει τίποτα.α και άρρωστοι άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν για να φτάσουν μέχρι τη Βουλή, από ένα μεγάφωνο συνοδευτικού αυτοκινήτου, ακουγόταν το παρακάτω σύνθημα: 'ΝΟΥ ΔΟΥ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ ΕΣΑΜΕΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ' Με ξένισε το σύνθημα αυτό και απευθύνθηκα σε ιθύνοντα ενός μεγάλου συλλόγου για να ρωτήσω, πώς είναι δυνατό να καλεί σε συλλαλητήριο η ΕΣΑΜΕΑ και να ακούγονται συνθήματα εναντίον της. Μου είπε αυτό που δεν γνωρίζει κανείς μας. Οι σύλλογοι που ήταν εκεί, δεν ανήκουν όλοι στην ΕΣΑΜΕΑ αλλά κάποιοι ανήκουν στην ΣΕΑΑΝ και ποτέ δεν έχουν καταφέρει αυτές οι δύο μεγάλες οργανώσεις να τα βρουν για να προωθήσουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Λίγο αργότερα απευθύνθηκα σε δύο μέλη της ΣΕΑΑΝ ώστε να μάθω και τη δική τους άποψη. Να πω εδώ ότι ήταν της ομάδας περιφρούρησης (τώρα γιατί χρειαζόταν ομάδα περιφρούρησης, αρκετοί ίσως θα είδατε στην τηλεόραση τα ΜΑΤ να συγκρούονται με 'ασθενείς'. Δεν ήταν ασθενείς. Ήταν η ομάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ με τα οποία είχα μιλήσει νωρίτερα και μου είχαν πει ότι δεν έχουν οι ίδιοι πρόβλημα αλλά τα παιδιά τους). Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Τους ρώτησα γιατί ακούγεται το συγκεκριμένο σύνθημα και γιατί τόση ένταση, εφόσον όλοι προσπαθούμε για τα δικαιώματα των ασθενών. Μου είπαν ότι ο Βαρδακαστάνης και οι συν αυτοί είναι πουλημένοι στις κυβερνήσεις, δεν ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των ασθενών αλλά για τις υψηλές θέσεις, και μόνο η ΣΕΑΑΝ έχει καταφέρει να κερδίσει όλα αυτά που απολαμβάνουν τώρα όλοι. Τους ξαναλέω ότι ο κόσμος κατέβηκε λόγω του προσκλητηρίου της ΕΣΑΜΕΑ και όχι της ΣΕΑΑΝ και αφού πιστεύουν ότι η ΕΣΑΜΕΑ είναι λάθος, γιατί κάνουν πορεία μαζί. Δεν μου απάντησαν, αλλά αυτό που έλεγαν συνέχεια ήταν ότι πρέπει όλοι να είμαστε με την ΣΕΑΑΝ και όταν τους είπα ότι προσωπικά με ξενίζει να είμαι κάτω από σημαίες του ΠΑΜΕ και δεν με αφορούν τα πολιτικά πιστεύω των αναπήρων, μου απάντησαν με "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"! Δεν πήρα ποτέ απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, αντίθετα έμαθα ότι ο αγώνας τους τώρα πια είναι να μην κλείσει το Κοργιαλένιο Θεραπευτήριο (ελπίζω να το γράφω σωστά). Δεν είχε νόημα να παραμείνουμε εκεί και πήγαμε μια παρέα για καφέ. Παρακολουθώντας από ψηλά την είσοδο της Βουλής βλέπαμε ότι ενώ ο κόσμος είχε διαλυθεί, οι κλούβες δεν έφευγαν. Το βράδυ στην τηλεόραση είδαμε ότι "έπεσε ξύλο ανάμεσα στα ΜΑΤ και σε ΑΜΕΑ". Στην επικεφαλίδα έβαλα τη λέξη ανάπηροι μέσα σε εισαγωγικά. Ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι είναι ανάπηροι, όχι στο κορμί, αλλά στον εγκέφαλο. Δεν αφορά ένα ΑΜΕΑ αν υπάρχουν δύο μεγάλες ομοσπονδίες ή η κόντρα μεταξύ τους. Το κάθε άτομο με σωματική αναπηρία, τυφλό, παράλυτο, νεφροπαθή, το ενδιαφέρει να έχει ποιοτική ζωή και ποιοτική ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Τα άτομα που κατέβηκαν στην πορεία φέτος ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που κατέβηκαν το 2011, και στην επόμενη θα είναι ελάχιστα. Ας το δουν όλοι αυτοί οι γενικοί κουμανταδόροι και των δύο οργανώσεων. Να βρουν τρόπο να θεραπεύσουν την αναπηρία στον εγκέφαλό τους για να βοηθήσουν τους πραγματικά αναπήρους να μη χαθεί και το εναπομείναν κοινωνικό κράτος. Τώρα θα μου πείτε, εδώ διαχωρίζονται νεφροπαθείς που κάνουν αιμοκάθαρση, με τους νεφροπαθείς που κάνουν περιτοναϊκή και τους μεταμοσχευμένους νεφρού. Τα κολλήματα πολλά και μάλλον πρέπει κάτι να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση πριν να είναι πολύ αργά για όλους. Τελειώνοντας να πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα Καρατζή, τη Μάρθα Σκουρτέλη, την κόρη της Μυρτώ, την Μαργαρίτα Ιωσηφίδου, την Τζίνα Μετζίνη, την Αναστασία Λαγογιάννη, την Αναστασία Τζήλιου, τον Κώστα Τσαλκιτζή, τον Γαβριήλ Λεγάτο, τον Ηλία Καρακώστα, τον Φίλιππα Πατεράκη, τον Χρήστο Καραγκιόζη, τον Μάριο Μαρκόπουλο που μου έκαναν την τιμή να τους γνωρίσω και από κοντά. Επίσης να ευχαριστήσω τον Νίκο Κωνσταντινίδη, τον Αντρέα Καψάσκη και τη Χρύσα Φλωροπούλου που μου έδωσαν την ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω. Στην πορεία ήταν και ο Γιάννης Αρκάς καθώς και ο Παναγιώτης Μαντέλος, τους οποίους δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, και ελπίζω να γίνει κάποια άλλη φορά. (να με συχωρήσετε αν έγραψα λάθος κάποιο όνομα) Κάτι τελευταίο. Γνώρισα από κοντά την πρόεδρο και τη γραμματέα του συλλόγου ΗΠΑΡΧΩ που πάντα στεκόμαστε δίπλα δίπλα σε κάθε κίνηση που θέλουμε να κάνουμε και πάντα ενημερώνει η Κοινότητα τον σύλλογο ΗΠΑΡΧΩ και το αντίστροφο. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει σε όλους. Δεν έχει διαφορά αν εγώ είμαι δότης, ο άλλος είναι νεφροπαθής και ο τρίτος ηπατομεταμοσχευμένος. Μας ενώνουν πολλά και δεν μας χωρίζει τίποτα.
0 σχολίασαν:
Δημοσίευση σχολίου