ΠΟΎ ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ;

ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ;

Ένα εικοσιτετράωρο  έμεινε πριν το άνοιγμα της κάλπης. Ένα εικοσιτετράωρο για να σκεφτούμε, να επιλέξουμε πού θα ακουμπήσουμε την ψήφο μας.

Η προεκλογική περίοδος ήταν ευτυχώς σύντομη. Και δεν νομίζω να αντέχαμε μεγαλύτερης διάρκειας. Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα χρόνο, είναι περισσότερο από όσο μπορεί ο πολίτης να αντέξει εν μέσω ανεργίας, ανασφάλειας, κούρασης σωματικής και ψυχολογικής.

Ψηφίζω εδώ και πολλά χρόνια. Η ψήφος είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη αυτής της χώρας αλλά και υποχρέωση του κάθε πολίτη. Κανένας δεν πρέπει να μένει αμέτοχος όταν έρχεται η στιγμή να επιλέξει τους κυβερνήτες της χώρας του.  Είναι η πρώτη φορά στα 25 χρόνια που έχω δικαίωμα ψήφου και σκέφτομαι την αποχή. Ξέρω πού δεν θα ακουμπήσω την ψήφο μου. Δεν ξέρω όμως πού να την ακουμπήσω!

Η Ενωμένη Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν οι δημιουργοί της δεν υπάρχει πια. Τα πρώτα σημάδια σήψης και διάλυσης φάνηκαν από την αρχή της κρίσης. Η Ευρώπη έγινε συνασπισμός που αποτελούνταν από χώρες δύο ταχυτήτων. Ωστόσο η ελπίδα ανάμεσα στους Ευρωπαίους πολίτες ότι τα πράγματα θα φτιάξουν παρέμενε. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακούστηκαν φωνές για αλληλοκατάνοηση των προβλημάτων, για αλληλοβοήθεια των χωρών ώστε η Ευρώπη να ορθοποδήσει.

Και έσκασε το θέμα με τον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Συρία. Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2011 αλλά η Ευρώπη κλεισμένη στο καβούκι της δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν αντιλαμβανόταν το τσουνάμι που έρχεται. Τα στοιχεία που είχε στα χέρια της ήταν μόνο οικονομικά και πολιτικά. Αυτό που την ένοιαζε ήταν οι συσχετισμοί δυνάμεων που θα προέκυπταν από τις κυβερνήσεις που εκλέγονταν στις χώρες μέλη.  Δεν την ταρακούνησε ούτε η άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλές χώρες, ούτε οι φωνές των ευρωσκεπτικιστών που είχαν λόγο στο Ευρωκοινοβούλιο. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν για το ποια πολιτική θα ακολουθούσε στα οικονομικά θέματα. Φιλελεύθερη, σοσιαλιστική ή αριστερή. Κι όμως. Με τα δεδομένα των στοιχείων όλες οι πολιτικές παράλαζαν σε ελάχιστα σημεία. Σημαντικά μεν, αλλά  κατάφεραν να τα κάνουν χωρίς σημασία, όπως  για παράδειγμα το κοινωνικό κράτος και η αλληλεγγύη προς τους πιο ασθενείς πολίτες.

Και ξαφνικά η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι το προσφυγικό θέμα τελικά θα κρίνει την ένωση. Και ξαφνικά η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι έχει σύνορα. Και ξαφνικά ανακαλύπτει ότι η συνθήκη Σέγκεν δεν την καλύπτει. Και ξαφνικά ανακαλύπτει ότι τόσους πρόσφυγες, όσο οικονομικά στιβαρή και αν είναι, δεν μπορεί να τους αναλάβει. Και ξαφνικά οι ευρωσκεπτικιστές και οι ακροδεξιοί που έτρεφε στον κόρφο της απέκτησαν ισχυρότερη φωνή από τους οραματιστές της Ενωμένης, ιδεαλιστικής Ευρώπης.

Και εν μέσω όλων αυτών των οικονομικών, πολιτικών, και κοινωνικών κρίσεων στην Ευρώπη που ανήκει η Ελλάδα, εγώ πρέπει να αποφασίσω ποιο κόμμα θα ψηφίσω στη χώρα μου. Δεν ξέρω. Μακάρι να μπορούσα να δω πώς θα είναι η Ευρώπη σε 5 χρόνια από σήμερα.  Από αυτήν την Ευρώπη θα εξαρτηθεί  το μέλλον της χώρας μου και το μέλλον το δικό μου και των παιδιών μου.