Je Suis Υποκριτές

Έφτασα στα 45 χρόνων. 

Με ένα αγόρι  27χρονο που υπέστη bulling στο γυμνάσιο, δεν μου μίλησε ποτέ, δεν μίλησε σε κανέναν ποτέ. Το κατάλαβα όμως, γιατί ήξερα το παιδί μου. Προσπάθησα και κατάφερα να το παλέψω μόνη στα κρυφά. Δεν το φώναξα, δεν κατηγόρησα ποτέ τα παιδιά. Πίστευα ότι φταίγαμε εμείς η οικογένεια που το παιδί μας δεν αντιμετώπιζε με σθένος την καζούρα που του έκαναν.

Φάνηκε να το  ξεπερνά  σχετικά ανώδυνα τότε. Μετά από χρόνια κατάλαβα ότι του άφησε πληγή. Φοβάται να αποκτήσει αληθινούς φίλους....... 

Με ένα κορίτσι 20χρονο που έπεσε θύμα bulling από τη δασκάλα του στα 9 του χρόνια. Τότε, κανείς στην Ελλάδα δεν ήξερε αυτή τη λέξη. Όλοι λέγανε, η δασκάλα πρέπει να είναι αυστηρή.  Αν τα παιδιά δεν είναι καλοί μαθητές, οι δάσκαλοι πρέπει να είναι σκληροί. Απαίτησα να πάψει η δασκάλα να είναι τόσο σκληρή στα παιδιά που "δεν έπαιρναν τα γράμματα". Τα κατάφερα τότε και την έδιωξαν από το σχολείο και άλλαξε δασκάλα. 

Το παιδί μου που η δασκάλα  τότε το αποκαλούσε "κούτσουρο", σήμερα σπουδάζει, έχει ελπίδες να βγάλει και έναν πολύ καλό βαθμό στο πτυχίο του και νιώθω περήφανη για αυτό. 

Στο δημοτικό ήμουν μια από τις καλές μαθήτριες. Είχαμε κάνει κλίκα οι καλοί μαθητές. Είχαμε και μια συμμαθήτρια, που πάντα την αποφεύγαμε. Τώρα πια δεν θυμάμαι το λόγο. Θυμάμαι ότι την αποκαλούσαμε κακάσχημη, την απορρίπταμε σε κάθε προσπάθειά της να μας πλησιάσει. Θυμάμαι να κάθεται σε μια γωνιά και να κλαίει. Θυμάμαι να κάθεται σε μια γωνιά και να είναι κόκκινη από τα νεύρα της. Τα αγόρια την κορόιδευαν, τα κορίτσια την αποφεύγαμε. Δεν ξέραμε το bulling. Δεν ξέραμε ότι κάναμε κάτι κακό.  Στην τελευταία τάξη του δημοτικού το πάλεψε αλλιώς. Έγινε η πρώτη μαθήτρια, ποτέ όμως η αγαπημένη μαθήτρια του δασκάλου. 

"Κέρδισε" την εκτίμησή μας, γιατί μας βοηθούσε στα μαθήματα όταν είχαμε πρόβλημα. Ποτέ όμως δεν εντάχθηκε πλήρως στην παρέα. 

Τώρα ξέρω ότι την κακοποιούσαμε όλοι. Δεν το ήξερα τότε. Δεν θέλω να το σκέφτομαι τώρα. Αλλά πέρασαν ήδη 35 χρόνια, και ακόμα νιώθω τύψεις για αυτό το κορίτσι που ποτέ δεν το πλησίασα όσο θα έπρεπε. Νιώθω τύψεις που ποτέ δεν φαντάστηκα πόσο κακό της έκανα με τη συμπεριφορά μου. 

Έπρεπε να το ζήσω με τα παιδιά μου για να καταλάβω τι περνούσε τότε. 

Έπρεπε να σβήσει ένα παιδί σήμερα για να καταλάβω το έγκλημα που γίνεται διαχρονικά στις παιδικές και εφηβικές ψυχές από την κακοποίηση που τους κάνουμε ως κοινωνία. 

Έφτασα 45 χρονών για να καταλάβω ότι ανήκω κι εγώ σε μια κοινωνία που ανέχεται τη διαφορετικότητα, αρκεί να είναι έξω από το δικό μας στενό περιβάλλον. 

Όλοι κλαίμε στα κοινωνικά δίκτυα. Όλοι σήμερα γίναμε ο Βαγγέλης. Όλοι όσοι κάποτε γίναμε θύτες ή υπήρξαμε θύματα και δεν μιλήσαμε γιατί φοβηθήκαμε....

Αύριο θα ξημερώσει μια άλλη μέρα και θα συνεχίσουμε να ζούμε στην ίδια κοινωνία, με τα ίδια προβλήματα, μέχρι το επόμενο παιδί να δολοφονηθεί και να ψάχνουμε για άλλη μια φορά να βρούμε τους ηθικούς αυτουργούς.

Συγχώρεσέ με Βαγγέλη...................