ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Άλλο ένα παλιό μου κείμενο που έγραψα πριν από τρία χρόνια και το καταχώνιασα στα πρόχειρά μου. Σήμερα, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να το συμπληρώσω και να το αναρτήσω. Ίσως είναι καιρός να μελετήσουμε κάποιες παραμέτρους που δεν τις είχαμε δώσει ως τώρα μεγάλη σημασία. 

Στις 24 Μαίου του 2011 γίνεται η τακτική γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Στο βήμα ανεβαίνει ο πρόεδρος Δημήτρης Δασκαλόπουλος και αφού αναφέρει όλα τα επώδυνα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση επί ένα χρόνο υπό καθεστώς μνημονίου, καταλήγει στην πεποίθηση ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο από όπου ξεκινήσαμε-ένα βήμα πριν από τον γκρεμό. 

Βγάζει το συμπέρασμα μετά από την αναλυτική καταγραφή ότι η κρίση είναι οικονομική, αλλά το πρόβλημα είναι πολιτικό και κομματικό. 

Βγάζει μια κραυγή αγωνίας (θα έλεγα) ότι η κατάσταση είναι οριακή για την εθνική μας υπόσταση.  Η πρότασή του  είναι να γίνει δημοψήφισμα. Να αναλάβει η κοινωνία συνολικά τις ευθύνες της. Να τεθεί στο λαό το ερώτημα αν είναι διατεθειμένος να κάνει τις θυσίες που απαιτούνται για να μην κατέβει από το τρένο της Ευρώπης, ή να πορευτούμε πλέον μόνοι μας χωρίς βοήθεια από την Ευρώπη. [... Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει ένα δρόμο που μας οδηγεί στην εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;..]

το κείμενο της ομιλίας μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ ΕΔΩ:  

Δεν ξέρω αν ήταν συνεννοημένοι με τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να αναφερθεί ο πρόεδρος του ΣΕΒ στο δημοψήφισμα, ή άδραξε την ευκαιρία ο πρωθυπουργός να υπάρχει ψηφισμένος ένας νόμος ώστε όταν χρειαστεί να είναι έτοιμη η κυβέρνηση για δημοψήφισμα. 

Λίγους μόλις μήνες μετά, και συγκεκριμένα στις 24 Οκτωβρίου 2011 δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ του νόμου 4023 με αριθμό 220 που καθόριζε όλα όσα απαιτούνταν για τη διενέργεια δημοψηφίσματος. 

Κάντε κλικ ΕΔΩ, για να διαβάσετε το ΦΕΚ. 

Από κει και πέρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Στις 26 Οκτωβρίου 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου γυρίζει με ένα τεράστιο πακέτο βοήθειας από τη σύνοδο κορυφής, στο οποίο όμως οι όροι είναι δυσβάστακτοι για την Ελλάδα. Ουσιαστικά ζητούν τον πλήρη έλεγχο του ελληνικού κράτους. Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι θα δυσκολευτεί να το περάσει από το ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ δεν είναι απίθανο να μην περάσει από τα κοινοβούλια των άλλων κρατών! 

Την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου  ανακοινώνει την απόφασή του για δημοψήφισμα. Το ερώτημα θα είναι αν οι Έλληνες πολίτες αποδέχονται τη δανειακή σύμβαση συνοδευόμενη από τα παραρτήματα, δηλαδή τα σκληρά μέτρα. 

Την Τρίτη 1η Νοεμβρίου τα χρηματιστήρια και η αγορά ομολόγων καταρρέουν παγκόσμια. Δημιουργείται τέτοιος πανικός που είναι ανεξέλεγκτος.

Οι ξένοι ηγέτες τρελαίνονται! Την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, οι ηγέτες ειδοποιούν τον πρωθυπουργό να παραστεί και να δώσει εξηγήσεις στη σύνοδο των G20 που γίνεται στις Κάννες. Εκεί του θέτουν το τελεσίγραφο: Ή ακυρώνετε το δημοψήφισμα, ή διεξάγετε ένα αμέσως με το ερώτημα: ναι ή όχι στο ευρώ. 

Ήταν η αρχή του τέλους της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Παρόλο που βγαίνοντας από τη σύσκεψη ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι το δημοψήφισμα θα γίνει, λίγες ώρες μετά στην επιστροφή του στην Ελλάδα, ήξερε ότι τον είχαν ήδη ξηλώσει από την πρωθυπουργία. Ήξερε ότι μέχρι να διεξάγει το δημοψήφισμα, οι ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν από τις μαζικές αναλήψεις, και οι Ευρωπαίοι θα είχαν ήδη πάρει τα μέτρα τους ώστε να μην έχουν μη αναστρέψιμα προβλήματα. 

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Κάθε χρόνο ο πρόεδρος του ΣΕΒ στη γενική συνέλευση διαπιστώνει ότι τα μνημόνια δεν βοήθησαν καθόλου την πραγματική οικονομία, αντίθετα τη ρίχνουν όλο και πιο βαθιά στην ύφεση. Οι πολιτικοί μας πιέζονται και υπογράφουν μνημόνια για καινούρια πακέτα βοήθειας, που ουσιαστικά είναι δάνεια χωρίς αντίκρυσμα. Ο λαός που ζει υπό συνθήκες φτώχειας και πλήρους υποτέλειας, έχει χάσει την αισιοδοξία του. 

Και αναδύεται το καινούριο πολιτικό προσωπικό που ίσως δώσει μια ελπίδα στον βασανισμένο λαό. Ο Σύριζα, με έναν αρχηγό με καθαρό πρόσωπο που δεν έχει ως τώρα "λερωθεί" από τη βρώμα των υπολοίπων πολιτικών. 

Και αφού και αυτός δοκιμάζει να κλείσει μια πιο βιώσιμη συμφωνία υπέρ του ελληνικού λαού, και βλέπει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει, είτε γιατί οι ξένοι ηγέτες αντιδρούν στην προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό στους κόλπους μιας φιλελεύθερης Ευρώπης, είτε γιατί μέσα στην πενταετία που έχει περάσει έχουν καταφέρει να διασφαλίσουν τις τράπεζές τους από τα ελληνικά τοξικά ομόλογα, είτε τέλος θέλουν να δείξουν στους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να τα βάλει με τους ισχυρούς αυτής της γης, αποφασίζει να προχωρήσει σε δημοψήφισμα. 

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ασκούν πια την πίεση που άσκησαν απέναντι στον Παπανδρέου. Έχουν κάνει όλα τα σχέδια ώστε να κρατήσουν όρθια την Ευρωζώνη, και να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων την Ελλάδα. 

Το δικό μου σχόλιο: Η ιστορία άμεσα θα δείξει αν η κίνηση αυτή του Τσίπρα θα του βγει ή ο ελληνικός λαός θα μπει  σε αχαρτογράφητα μονοπάτια χωρίς να γνωρίζει πού οδηγούν.