ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ;

Τους τελευταίους μήνες ακούμε για ελλείψεις φαρμάκων για τους καρκινοπαθείς. Η κυρία Περσεφόνη Μήττα, πρόεδρος της  ομοσπονδίας καρκινοπαθών Ελλάδας, βγαίνει στα ΜΜΕ και αναφέρει συνεχώς τις τραγικές καταστάσεις που ζουν καθημερινά και το Γολγοθά που περνάνε.

Γνωρίζω ότι για τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες, όταν τα φάρμακα είναι ακριβά, τους τα χορηγούν από τον ΕΟΠΥΥ.

Έτσι ήμουν καχύποπτη για το αν ισχύουν οι καταγγελίες και για το αν έχουν όντως σοβαρό πρόβλημα στη χορήγηση φαρμάκων τους.

Έπεσε στα χέρια μου ρεπορτάζ της εφημερίδας «Έθνος της Κυριακής» στο οποίο γίνεται αναφορά για το συγκεκριμένο θέμα και αποφάσισα να συμπυκνώσω τα στοιχεία και να τα παραθέσω ώστε να αναδειχτεί όσο γίνεται το πρόβλημά τους, το οποίο είναι πιθανό να γίνει σοβαρό πρόβλημα σε όλες τις κατηγορίες χρονίων πασχόντων.

Η κυρία Άρτεμη Τσουκαλά, αδελφή καρκινοπαθούς, περιγράφει το Γολγοθά για να βρει ένα συγκεκριμένο φάρμακο:

«Στη χειρουργική του Λαϊκού στην Αθήνα μετά από βιοψία λεμφαδένα, έγινε η διάγνωση ότι ο αδελφός μου έπασχε από ¨λέμφωμα Χότσκινς¨. Αποφασίστηκε η ενδεδειγμένη θεραπεία με “Deticene”. Ο γιατρός μας ενημέρωσε ότι δυστυχώς υπάρχει έλλειψη αυτού του φαρμάκου, όχι μόνο στο φαρμακείο του νοσοκομείου, αλλά σε όλα τα νοσοκομεία και στα ιδιωτικά φαρμακεία.

Η αξία του είναι μόλις 3,75 ευρώ και για κάθε θεραπεία χρειάζονταν 9 ενέσεις, συνολικά 117 αμπούλες».

Η κυρία Τσουκαλά πέτυχε ένα απίστευτο ρεκόρ. Τηλεφώνησε σε όλα τα φαρμακεία της χώρας, και σε όλα τα νοσοκομεία σε Αθήνα και επαρχία ψάχνοντας αμπούλες!

Και συνεχίζει:

«Έπρεπε να έχω έγκαιρα, κάθε 2 εβδομάδες, 9 αμπούλες, όμως πολλές φορές το φάρμακο δεν βρισκόταν. Έγραψα επιστολές σε αρμοδίους, στον ΕΟΠΥΥ, τηλεφώνησα στον ΕΟΦ, στους φαρμακευτικούς συλλόγους, παρακάλεσα αντιπροσώπους φαρμακαποθηκών, χωρίς αποτέλεσμα.

Άρχισα να γράφω μηνύματα μέσω Διαδικτύου, με αγγελίες στα τοπικά ΜΜΕ, ακόμα και το facebook χρησιμοποίησα.

Με βοήθησαν και ορισμένοι συνάδελφοι (στο τελωνείο Βόλου). Μετά από όλη αυτή την προσπάθεια βρήκα μικρές ποσότητες στο Λουτράκι, στη Βέροια και στη Θεσσαλονίκη. Αναζήτησα το φάρμακο μέχρι τη Βουλγαρία και τα Σκόπια.

Τελικά μέσω φίλων μάθαμε ότι το φάρμακο μπορεί να βρεθεί στη Γερμανία. Πράγματι εκεί σε ιδιωτικά φαρμακεία βρήκαμε το φάρμακο στην τιμή των 40 ευρώ η κάθε αμπούλα!

Με τη βοήθεια Γερμανού γιατρού αγοράσαμε τις τελευταίες 20 ενέσεις μέσω δημόσιου νοσοκομείου προς 18 ευρώ τη μία».

Μετά από τόσο κόπο, αφού βρήκε όλες τις απαραίτητες αμπούλες για τη θεραπεία του αδελφού της, οι γιατροί έκριναν ότι η ασθένεια προχώρησε και έπρεπε να αλλάξει το θεραπευτικό σχήμα! Άρχισε έτσι νέος κύκλος αναζήτησης φαρμάκων.

Τελειώνει τη συνέντευξη λέγοντας:

«Πάω μια μέρα στο νοσοκομείο και είπα σε ασθενείς που περίμεναν: όποιος χρειάζεται αυτό το φάρμακο, έχω να το δώσω. Τρέξανε κάποιοι και έπεσαν πάνω μου ζητώντας το! Για αυτούς ήταν μεγάλη τύχη που βρέθηκε έστω μέρος της θεραπείας τους».

Όπως της εξήγησαν φίλοι στο χώρο της υγείας, η διαφορά τιμής του φαρμάκου στη Γερμανία σε σχέση με την Ελλάδα, ίσως ερμηνεύει και το λόγο της εξαφάνισης του με τις λεγόμενες παράλληλες εξαγωγές. Κάποιοι μεσάζοντες εξάγουν φάρμακα που στην Ελλάδα είναι φτηνότερα και πετυχαίνουν μεγάλα κέρδη.

Το ρεπορτάζ αυτό μου άνοιξε τα μάτια. Κατάλαβα γιατί κάποια αντιϋπερτασικά φάρμακα που ψάχνω εναγωνίως εδώ και μήνες και είναι φτηνά, έχουν εξαφανιστεί από την αγορά.

Ο υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ, το υπουργείο υγείας και πάνω από όλα ο ΕΟΦ είναι ανύπαρκτοι και δεν μπορούν ή δε θέλουν να ψάξουν το θέμα και να βρεθεί λύση για το σοβαρό πρόβλημα που  έχει δημιουργηθεί στους καρκινοπαθείς και οσονούπω και στις άλλες ομάδες χρονίων πασχόντων. Να κάνουμε κάτι τώρα γιατί αύριο θα είναι αργά.